Na Syberi odnaleziono szczątki mamutów w pokładach ziemi sprzed zaledwie setek lat

Kategorie: 

Źródło: pixabay.com

Odkrycie fragmentów DNA mamuta włochatego i nosorożca włochatego w osadach jamalskich sprzed kilkuset lat to niezwykłe znalezisko, które rzuca nowe światło na historię tych wymarłych ssaków na terenie Syberii. Badania przeprowadzone przez zespół naukowców z Uniwersytetu w Konstancji, Niemiec, Rosji i Stanów Zjednoczonych dostarczają cennych informacji na temat obecności tych gatunków w regionie Jamału w stosunkowo niedawnej przeszłości.

 

Naukowcy przeanalizowali rdzenie osadów pozyskane w 2019 roku z dwóch jezior termokrasowych położonych w odległości około pięciu kilometrów od siebie na terenie Jamału. Chociaż wcześniej sądzono, że osady te nagromadziły się w ciągu ostatnich kilkuset lat, genetycy odkryli w nich liczne fragmenty DNA mamuta włochatego (Mammuthus primigenius) oraz nosorożca włochatego (Coelodonta antiquitatis). Prawdopodobnie materiał genetyczny tych starożytnych zwierząt trafił do stosunkowo młodych warstw w wyniku rozmrożenia wiecznej zmarzliny.

 

Oprócz DNA mamutów i nosorożców, w badanych próbkach naukowcy zidentyfikowali również fragmenty mitochondrialnego DNA wielu innych gatunków ssaków, które spodziewali się odnaleźć w próbkach z tego okresu. Wśród nich znalazły się renifery (Rangifer tarandus), lemingi kopytne (Dicrostonyx torquatus), zające (Lepus) i ludzie (Homo sapiens).

 

Odkrycie to jest o tyle istotne, że według dotychczasowych ustaleń, najnowsze znane szczątki mamutów z Syberii kontynentalnej datowane są na około 9,7 tys. lat, a nosorożce włochate miały żyć około 14 tys. lat temu. Wyniki badań z Jamału sugerują, że oba te gatunki mogły przetrwać na tych terenach znacznie dłużej, niż do tej pory sądzono.

 

Ponadto, nowe dane z Jamału rzucają dodatkowe światło na wnioski dotyczące obecności mamutów na Półwyspie Tajmyrskim. Wcześniejsze badania DNA z osadów sugerowały, że mamuty mogły tam przetrwać do około 3,9 tys. lat temu. Odkrycie fragmentów DNA mamuta w osadach jamalskich sprzed kilkuset lat podważa jednak ten wniosek, ponieważ opiera się on na analizie DNA, a nie na bezpośrednich szczątkach tych zwierząt.

 

Odkrycie to pokazuje, jak ważne jest prowadzenie dalszych badań nad historią megafauny w regionie Syberii. Analiza DNA z osadów może dostarczyć cennych informacji na temat obecności i przetrwania tych gatunków w stosunkowo niedawnej przeszłości, uzupełniając wiedzę uzyskaną z badania bezpośrednich szczątków. Jednocześnie konieczne jest ostrożne interpretowanie wyników tego typu analiz, ponieważ materiał genetyczny może przetrwać w osadach znacznie dłużej niż same zwierzęta.

 

Badania nad DNA mamutów i nosorożców z Jamału to przykład na to, jak nowe technologie i metody badawcze pozwalają nam odkrywać coraz więcej informacji na temat historii życia na Ziemi. Dzięki takim odkryciom możemy lepiej zrozumieć przyczyny wyginięcia tych potężnych ssaków i śledzić zmiany zachodzące w ekosystemach Syberii na przestrzeni wieków. Niewątpliwie będą one stanowić ważny wkład w dalsze badania nad paleobiologią i paleoklimatologią tego regionu.

Ocena: 

5
Średnio: 5 (1 vote)
Opublikował: admin
Portret użytkownika admin

Redaktor naczelny i założyciel portalu zmianynaziemi.pl a także innemedium.pl oraz wielu innych. Specjalizuje się w tematyce naukowej ze szczególnym uwzględnieniem zagrożeń dla świata. Zwolennik libertarianizmu co często wprost wynika z jego felietonów na tematy bieżące. Admina można również czytać na Twitterze   @lecterro


Komentarze

Portret użytkownika r.abin

Przed kilkaset laty, było

Przed kilkaset laty, było średniowieczne optimum klimatyczne, a potem - nastąpiła "mała epoka lodowcowa". Jak widać, dla mamutów (i nosorozców włochatych) - wcale nie była mała. Wymarzły biedactwa i teraz "Putin" - usiłuje je wskrzesić (a Schwab i Soros - przeciwnie) 

Skomentuj