Badając doświadczenia gospodarstw hodujących duże pytony w Azji, naukowcy doszli do wniosku, że jest to jeden z najskuteczniejszych, a jednocześnie najmniej szkodliwych dla środowiska rodzajów hodowli zwierząt. Zdaniem badaczy należy poważnie zastanowić się nad wdrożeniem go na masową skalę.

Badanie, opublikowane w czasopiśmie Scientific Reports, opierało się na danych z dwóch gospodarstw w Tajlandii i Wietnamie Południowym, które hodują pytony siatkowe (Malayopython reticulatus) i pytony tygrysie ciemne (Python bivittatus). Obydwa gatunki mogą osiągnąć masę ponad 100 kilogramów, szybko rosną i są bardzo płodne. Samice są w stanie złożyć do 100 jaj rocznie przez 20 lat lub dłużej po osiągnięciu dojrzałości w wieku około trzech lat.

Mimo że większość diety gadów w gospodarstwach składała się z gryzoni i przetworzonych odpadów białkowych z innych produktów pochodzenia zwierzęcego (wieprzowina, kurczak, ryby), dzienny przyrost masy ciała pytonów siatkowych osiągnął 19,7 grama, a pytonów ciemnych tygrysich - aż do 42,6 gramów na osobnika przez dzień. U obu gatunków samice rosły szybciej niż samce. W okresie postu, który mógł trwać dłużej niż cztery miesiące, pytony traciły średnio 0,004% swojej masy ciała dziennie i szybko zaczęły ponownie rosnąć, gdy wznowiono karmienie.

Okazało się, że pytony są niezwykle wydajnymi zwierzętami hodowlanymi, dzięki ektotermizmowi (czyli zimnokrwistości), prowadzącemu do minimalnego wydatku energetycznego w spoczynku. Naukowcy obliczyli, że na każde cztery gramy paszy użytej do hodowli gadów gospodarstwa otrzymywały jeden gram zabitej tuszy pytona. Dla porównania, w przypadku innych gatunków zwierząt gospodarskich, takich jak krowy, świnie i drób, efektywność żywienia wyraża się zazwyczaj jako stosunek dziesięciu do jednego.

Wśród innych zalet pytonów z punktu widzenia hodowli na mięso naukowcy wymienili elastyczność w sposobie żywienia, możliwość przebywania przez długi czas bez wody pitnej, niską emisję gazów cieplarnianych i niewielkie wymagania przestrzenne. Ponadto gady nie są nosicielami wirusów typowych dla zwierząt stałocieplnych, takich jak ptasia i świńska grypa czy Covid-19.

Biorąc to pod uwagę, autorzy uważają, że hodowla pytonów może stać się zrównoważoną alternatywą dla tradycyjnej hodowli zwierząt, szczególnie w krajach borykających się ze skutkami zmian klimatycznych i problemami z bezpieczeństwem żywnościowym.

Jednak w komentarzu dla The Guardian jeden z badaczy wyjaśnił, że on i jego koledzy nie żądają, aby wszyscy przestali jeść wołowinę i przeszli na pytony, ale wzywają do dyskusji.

„Należy przeprowadzić dyskusję na temat pytonów odgrywających bardziej znaczącą rolę w produkcji rolnej” – powiedział Daniel Natusch, specjalista ds. Różnorodności biologicznej i ekologii na Uniwersytecie Macquarie w Australii.

Jednak Lin Schwarzkopf, kierownik katedry zoologii i ekologii na Uniwersytecie Jamesa Cooka w Australii, wskazała, że kwestia ta wymaga dodatkowych badań i bardziej dogłębnego zbadania wszystkich aspektów. Na przykład temperatura ciała u gadów jest utrzymywana głównie przez czynniki środowiskowe. Oznacza to, że w miejscach hodowli pytonów trzeba będzie stworzyć cieplejsze i chłodniejsze strefy, co będzie bardzo kosztowne na skalę przemysłową.