Ostatnie wydarzenia w Rosji pokazały jak bardzo bezbronna jest Ziemia w stosunku do zagrożeń z kosmosu. Fakt przeoczenia obiektu, który o mało nie zniszczył rosyjskiego miasta podziałała na naukowców otrzeźwiająco. Na dodatek tego samego dnia, kiedy upadł tak zwany ‘meteor czelabiński” nastąpił bardzo bliski przelot asteroidy 2012 DA14. To zwróciło uwagę opinii publicznej na problem ochrony ludzkości ze strony niebezpiecznych obiektów kosmicznych, których trajektoria może zbiegać się z kosmiczną drogą Ziemi.

Okazuje się, że nasze agencje kosmiczne nie widza większości obiektów nadlatujących w naszą stronę. Jednak, gdy już jakieś ciało niebieskie zlokalizujemy to udaje się obliczyć jego trajektorie z dosyć duża dokładnością, czego dowodem był sukces w ustaleniu trasy przelotu 2012 DA14.  Do tej pory pojawiło się kilka projektów i pomysłów na to jak ochronić Ziemię, wśród których najbardziej interesująco brzmi zarys projektu o nazwie DE-STAR. System obronny zaproponowany przez naukowców w Kalifornii, zamierzają wykorzystać energię promieniowania słonecznego do odchylania asteroidów i innych potencjalnie niebezpiecznych ciał kosmicznych. Oznacza to, że naukowcy proponują wykorzystać nasze Słońce, jako zabójcy asteroidów.

Nazwa projektu DE-STAR oznacza Directed Energy Solar Targeting of Asteroids and exploRation.  Miałby to być system orbitalny przekształcający padające na niego światła słoneczne w formę promieni świetlnych, na przykład wiązki laserowej ukierunkowanej na cel.  Być może dzięki temu oda się rozsadzić niebezpieczne ciało niebieskie, odparować je lub co najmniej zmienić jego trajektorię.

Philip Lubin, fizyk z University of California w Santa Barbara i Gary Hughes naukowiec z California Polytechnic University, rozwijają swój koncept od prawie roku.  Wymyślona przez nich technologia oparta jest na gromadzeniu energii słonecznej w przestrzeni. Wszystkie podzespoły dla stworzenia tego typu urządzeń już istnieją i staną się bardziej dostępne w niedalekiej przyszłości.

Rozwijając koncepcję systemu, Lubin i Hughes symulowali montaż DE-STAR o różnych rozmiarach, od kilku metrów do dziesięciu kilometrów średnicy.  Im większy system, tym więcej energii może obsłużyć, co zwiększa możliwość jego zastosowania.  Na przykład DE-STAR System 2, o średnicy 100 m, co odpowiada w przybliżeniu wielkości stacji kosmicznej ISS będzie w stanie zmienić trajektorię małych komet i planetoid.  DE-STAR 4, system, o średnicy 10 km, będzie w stanie kierować energię odpowiadającą 1,4 megaton TNT dziennie.  Ta energia jest wystarczająca do "rozdrobnienia" asteroidy o średnicy 500 metrów w czasie jednego roku pracy.

Oprócz ochrony przed asteroidami DE-STAR może mieć wiele innych zastosowań. Jego energia może być wykorzystywany do badania składu asteroidów i innych ciał niebieskich. Wspomina się też o możliwości stworzenia na tej bazie technologicznej nowego rodzaju napędu kosmicznego. Jest to jednak na razie pieśń przyszłości.

Naukowcy zwracają uwagę, że między innymi ze względu na ostatnie wydarzenia musimy znaleźć logiczne i racjonalne rozwiązania problemu ochrony Ziemi i ludzkości. Radzenie sobie z niespodziewanymi zagrożeniami, musimy zakładać wykorzystanie środków zapobiegawczych, a nie ukrywania danych. Istnieje na tyle dużo pomysłów i planów budowy obiecujących systemów ochronnych, aby w końcu któryś doprowadzić do końca.

Źródła:

http://www.sen.com/news/surprise-asteroid-impact-is-wake-up-call.html

http://www.ia.ucsb.edu/pa/display.aspx?pkey=2943