Szybkość ruchu Układu Słonecznego względem otaczającej go przestrzeni międzygwiezdnej w ciągu ostatnich 15 lat, niespodziewanie spadła o ponad 10%. Są to wyniki badań opublikowane przez grupę amerykańskich astronomów w Astrophysical Journal Supplement przy współpracy astronomów polskich i szwajcarskich.

Pomiary z sondy kosmicznej IBEX, która monitoruje neutralne atomy helu, swobodnie przenikające do heliosfery, pokazały, że w latach 2009-2010 wskaźnik prędkości układu słonecznego w przestrzeni międzygwiezdnej wynosi teraz 22,8 km na sekundę.

Heliosfera to region wypełniony przez wiatr słoneczny jest ona w odległości około 16 miliardów kilometrów od Słońca. Po osiągnięciu tej odległości strumień naładowanych cząstek wiatru słonecznego i pola magnetycznego Słońca słabnie do tego stopnia, że ​​nie może pokonać ciśnienia materii międzygwiezdnej, w której pojedyncze atomy i małe cząsteczki pyłu poruszają się z prędkością 30 kilometrów na sekundę w kierunku przeciwnym do słońca.

Na granicy heliosfery powstaje gigantyczny bąbel, który jest wewnątrz układu słonecznego. Naładowane cząstki gazu międzygwiezdnego nie mogą go przeniknąć, ale neutralne atomy wodoru, helu i tlenu przenikają przez tą granicę.

Detektory Sondy IBEX (Interstellar Boundary Explorer) przeznaczone są właśnie do wykrywania takich neutralnych cząstek. Badając, naukowcy będą je porównywać z właściwościami przestrzeni międzygwiezdnej. Wkrótce ludzkość powinna odebrać pierwsze dane z sondy kosmicznej Voyager 1, która właśnie mija tą barierę.

IBEX-Lo jest instrumentem do pomiaru właściwości atomów helu międzygwiezdnego, które, w odróżnieniu od atomów wodoru i tlenu wnikają w heliosferę swobodniej (atomy wodoru reagują z protonami na granicy heliosfery). Pomiar parametrów gazowych atomów helu międzygwiezdnego, umożliwia określenie bezpośredniego kierunku i prędkości Słońca i jego otoczenia (Układu Słonecznego), w stosunku do medium międzygwiezdnego.  

Te pomiary zostały wykonane po raz pierwszy w 1993 roku za pomocą instrumentu na pokładzie sondy Ulysses GAS. Przepływ, a tym samym prędkość Układu Słonecznego w przestrzeni międzygwiazdowej była równa 26,3 km na sekundę. Nowe dane z IBEX, uzyskane po ponad 15 latach, w 2009 roku wykazały, że wektor ruchu jest przesunięty o cztery stopnie na północ a wskaźnik był niższy i wynosił 22,8 km na sekundę.

Według niektórych naukowców, wyniki te mogą wskazywać, że Układ Słoneczny otacza teraz przestrzeń międzygwiezdna, o właściwościach różnych od tych, które były w 1993 roku. Zmiana kierunku ruchu atomów helu międzygwiezdnego oznacza, że ​​może się zmienić i geometria międzygwiazdowego pola magnetycznego, ale i równowaga ciśnień, prawdopodobnie ze względu na większą gęstość międzygwiezdnej plazmy i międzygwiezdnego pola magnetycznego.

Komentarz ZnZ:

Czyżby kolejne potwierdzenie teorii profesora Dmitriewa wedle, której nasz Układ Słoneczny wlatuje w międzygwiezdny obłok energii?

Źródło: http://glavred.info/archive/2012/01/31/220057-11.html