Laserowa misja NASA o nazwie IceSat-2 została rozpoczęta rok temu, aby nadzorować zmieniający się kształt Antarktydy i Grenlandii, a także śledzić grubość lodowców. W międzyczasie okazało się jednak, że urządzenie posiada na tyle zaawansowane możliwości, że jest w stanie prześwietlać głębiny ziemskich oceanów, nawet do 40 m. Zdaniem naukowców, funkcja ta może okazać się bardzo przydatna.

Jak twierdzi Christopher Parrish z Uniwersytetu Stanowego w Oregonie, większości ludzi wydaje się, że cały obszar Ziemi został już dokładnie poznany i odwzorowany na mapach. Nie jest to jednak prawda, szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę powierzchnię planety, która znajduje się pod wodą – nawet w przypadku niedużych głębokości.

Tego typu dane mogą okazać się bardzo przydatne do badania skutków zjawisk takich, jak powodzie, burze oraz zmiany zachodzące w obrębie raf koralowych. Co więcej, dzięki IceSat-2 być może będziemy w stanie dokładnie określić ziemskie zasoby słodkiej wody. NASA rozpoczęła już projekt mapowania dna morskiego wokół nisko położonych wysp i atoli Oceanu Spokojnego. Naukowcy chcą w ten sposób zapewnić lepsze przygotowanie do ewentualnych nadchodzących tsunami.

Źródło: NASA

Powstanie półtonowego, zielonego lasera NASA o nazwie Atlas oficjalnie ogłoszono w 2018 roku. Emituje on około 10 tysięcy impulsów świetlnych w ciągu sekundy – każda wiązka dociera do Ziemi i odbija się w ciągu kilku milisekund, zależnie od wysokości powierzchni odbijającej. Właśnie tę cechę postanowiono wykorzystać do mierzenia wysokości Antarktydy i Grenlandii. W trakcie używania lasera okazało się jednak, że posiada on znacznie większą wydajność niż przewidywano. Być może więc urządzenie znajdzie swoją kluczową rolę w batymetrii, czyli dziedzinie naukowej zajmującej się pomiarami głębokości zbiorników wodnych.

Póki co za największe ograniczenie prawidłowego działania lasera Atlas, oprócz głębokości powyżej 6 m, uznano zanieczyszczenia zbiorników. Im bardziej mętna woda, tym trudniej uzyskać prawidłowy pomiar głębokości dna. Ponadto, ponieważ satelitę ukierunkowano na mapowanie biegunowe, rzadziej próbkuje on obszary Ziemi, które znajdują się na innych szerokościach geograficznych.