Deski do krojenia można znaleźć w prawie każdej kuchni na całym świecie. Jednak międzynarodowy zespół naukowców udowodnił, że te narzędzia kuchenne czasami nie są tym, czym się wydają. Nie jest tajemnicą, że podczas użytkowania deski do krojenia pokrywają się rowkami i zadrapaniami pozostałymi po krojeniu, siekaniu jedzenia. Ludzie zwykle tego nie zauważają, ale w kontakcie z ostrymi ostrzami noży drobne cząstki materiału, z którego są zbudowane, są odcinane lub „wybijane” z powierzchni desek.

Do tej pory nikt nie pytał, ile takich mikrocząstek powstaje podczas jednej sesji krojenia warzyw na plastikowej lub drewnianej desce. Międzynarodowy zespół naukowców z USA, Kanady i Danii postanowił oszacować liczbę takich cząstek i sprawdzić, jaki mają wpływ na komórki żywych organizmów.

W kilku eksperymentach naukowcy ocenili wpływ metod cięcia i materiału płyty na uwalnianie mikrocząstek do środowiska. Zespół obliczył, że rok krojenia żywności na plastikowej desce może wytworzyć od 14 do 79 milionów mikrocząstek plastiku (lub do 50 gramów na deskę), podczas gdy użycie drewnianej deski dałoby co najmniej cztery razy więcej mikrocząstek plastiku.

Co ciekawe, mikrocząsteczki polietylenu i drewna uwalniane podczas krojenia marchwi nie wpłynęły znacząco na żywotność mysich komórek tkanki łącznej w 72-godzinnym teście. Oznacza to, że wyniki badań opublikowanych w czasopiśmie Environmental Science & Technology potwierdzają rolę desek do krojenia jako źródła mikroplastiku (lub w przypadku desek drewnianych mikrocząstek drewna), ale ich potencjalny wpływ na nasze zdrowie wymaga dalszych badań. Na przykład nie jest jasne, w jaki sposób mogą wpływać na inne komórki w ciele myszy lub ludzi, w tym na przestrzeni lat, a nie w ciągu 72 godzin.

Być może jednym z rozwiązań byłoby użycie desek do krojenia wykonanych z innych materiałów, takich jak guma lub deski do krojenia pokryte szkłem. Innym wyjściem jest użycie metalowych tarek i delikatnych sposobów krojenia jedzenia bez większego wysiłku.