W zeszły piątek 13 stycznia, satelity na orbicie okołoziemskiej zarejestrowały impuls energetycznych protonów ze Słońca. Gdy zderzyły się z Ziemią, nastąpiło zjawisko absorpcji czapy polarnej (PCA):

Rozbłyskom słonecznym towarzyszy uwalnianie wysokoenergetycznych protonów. Cząstki te mogą uderzyć w Ziemię w ciągu 15 minut do 2 godzin od rozbłysku słonecznego. Protony poruszają się spiralnie wokół i w dół linii pola magnetycznego Ziemi i przenikają do atmosfery w pobliżu biegunów magnetycznych, zwiększając jonizację warstw D i E jonosfery.

PCA to stan w polarnej jonosferze, w którym fale radiowe HF i VHF są pochłaniane, a fale radiowe LF i VLF są odbijane na niższych niż normalnie wysokościach. Zdarzenia PCA są zwykle spowodowane silnymi burzami słonecznymi, które wystrzeliwują energetyczne protony, które szybko docierają do naszej zewnętrznej atmosfery i powodują nadmierną jonizację, która zaburza normalne właściwości refrakcyjne polarnej jonosfery.

PCA zwykle trwają od około godziny do kilku dni, średnio od około 24 do 36 godzin. Koronalne wyrzuty masy mogą również uwalniać energetyczne protony, które zwiększają absorpcję regionu D w regionach polarnych. Krótkofalowe sygnały radiowe wokół bieguna południowego w zeszły piątek dramatycznie osłabły. Dlaczego? 

Protony skierowane przez ziemskie pole magnetyczne do atmosfery nad Antarktydą zjonizowały warstwę D jonosfery. Zakłóciło to normalną propagację sygnałów radiowych na częstotliwościach poniżej ~ 30 MHz. PCA trwała kilka godzin i odcięłaby łączność radiową dla każdego samolotu lecącego nad biegunem południowym. PCA stanowią duży problem, gdy występują nad biegunem północnym, gdzie ruch lotniczy jest bardziej ruchliwy.