Dwie sondy NASA na Marsie, tj. jedna na powierzchni i jedna na orbicie, zarejestrowały największe uderzenia meteorów i kratery uderzeniowe. W zeszłym roku meteoryty o dużej prędkości wywołały fale sejsmiczne, które po raz pierwszy wykryto w pobliżu powierzchni innej planety. Te fale sejsmiczne przeszły tysiące mil przez Marsa i stworzyły kratery o średnicy prawie 150 metrów.

Większe z dwóch uderzeń stworzyło bloki lodu wielkości głazów, które mogą pomóc naukowcom znaleźć sposoby na wykorzystanie zasobów naturalnych Marsa przez przyszłych astronautów. Lądownik InSight zmierzył wstrząsy sejsmiczne, a Mars Reconnaissance Orbiter wykonał wspaniałe zdjęcia powstałych kraterów. Obraz kraterów „byłby już ogromny”, ale zestawienie go z falami sejsmicznymi było dodatkowym atutem.

Atmosfera Marsa jest cienka, w przeciwieństwie do Ziemi, gdzie gęsta atmosfera uniemożliwia dotarcie większości skał kosmicznych do Ziemi, zamiast niszczyć je i spalać. Oddzielne badanie w zeszłym miesiącu powiązało niedawną serię mniejszych uderzeń meteoroidów marsjańskich z mniejszymi kraterami bliżej InSight, wykorzystując dane z tego samego lądownika i orbitera.

Obserwacje kolizji pojawiają się, gdy InSight zbliża się do końca swojej misji z powodu przerwy w dostawie prądu, a panele słoneczne są owiane burzami piaskowymi. InSight wylądował na równikowych równinach Marsa w 2018 roku i od tego czasu zarejestrował ponad 1300 wstrząsów.

„Będzie to bardzo bolesne, gdy w końcu stracimy kontakt z InSight” – powiedział Bruce Banerdt z NASA Jet Propulsion Laboratory, główny naukowiec lądownika, który brał udział w badaniach. „Ale dane, które nam przesłał, z pewnością zapewnią nam zajęcie na nadchodzące lata”. Banerdt obliczył, że lądownik miał jeszcze cztery do ośmiu tygodni, zanim wyczerpie się jego moc.

Zbliżające się skały kosmiczne miały od 5 do 12 metrów średnicy. Większa z nich uderzyła około 2200 mil (3500 km) od InSight w grudniu ubiegłego roku, tworząc krater o głębokości około 70 stóp (21 metrów). Kamery orbitera uchwyciły szczątki rozrzucone do 40 kilometrów od miejsca uderzenia, a także białe plamy lodu wokół krateru, najbardziej zamarzniętej wody widocznej na tak niskich szerokościach geograficznych.

Na wcześniejszych fotografiach brakowało krateru, a przeglądając archiwa, eksperci ustalili, że czas uderzenia miał nastąpić przed końcem grudnia. Przypomniano sobie silne zdarzenie sejsmiczne zarejestrowane przez InSight w tym czasie i dopasowano świeżą dziurę do czegoś, co było niewątpliwie uderzeniem meteorytu. Fala uderzeniowa była wyraźnie widoczna.

Naukowcy dowiedzieli się również, że lądownik i orbiter połączyły się, powodując wcześniejsze uderzenie meteoroidu, na odległość ponad dwukrotnie większą niż w grudniu i nieco mniejszą.

Naukowcy z zewnątrz twierdzą, że przyszłe lądowniki z Europy i Chin będą wyposażone w jeszcze bardziej zaawansowane sejsmometry. Yingze Yang i Xiaofei Chen z Chińskiego Południowego Uniwersytetu Nauki i Technologii w Shenzhen napisali, że przyszłe misje „zakreślą wyraźniejszy obraz” ewolucji Marsa.