Żaby z Czarnobyla okazały się odporne na wysokie poziomy promieniowania

 

Przedmiotem badań były żaby drzewne (Hyla orientalis), gatunek występujący na terenie strefy wykluczenia. Wcześniejsze obserwacje nie wykazywały wpływu bieżącej ekspozycji na promieniowanie na parametry fizjologiczne i morfologiczne tych zwierząt. Naukowcy postanowili zbadać, jak promieniowanie wpływa na wiek i tempo starzenia się żab, co może odzwierciedlać długoterminowe skutki narażenia na promieniowanie jonizujące.

 

W latach 2016-2018 badacze schwytali ponad 200 samców żab drzewnych i zmierzyli poziom pochłoniętego przez nie promieniowania. Dokonali również analizy zawartości cezu i strontu w mięśniach i kościach płazów. Okazało się, że promieniowanie w Czarnobylu nie miało wpływu na wiek i tempo starzenia się badanych osobników. Co więcej, poziom kortykosteronu - hormonu związanego ze stresem - był taki sam u żab z terenów zanieczyszczonych promieniowaniem, jak i u ich krewnych z obszarów niezanieczyszczonych.

 

Naukowcy doszli do wniosku, że średni poziom promieniowania w strefie Czarnobyla nie jest w stanie spowodować chronicznych uszkodzeń organizmów żab. Oznacza to, że te płazy wykształciły mechanizmy obronne, które pozwalają im przetrwać w skrajnie skażonym środowisku.

 

Odkrycie to jest niezwykle istotne, ponieważ rzuca nowe światło na zdolność organizmów do adaptacji w warunkach wysokiego narażenia na promieniowanie. Badania te mogą mieć również praktyczne zastosowanie w ocenie długoterminowych skutków katastrof jądrowych oraz w opracowywaniu strategii ochrony środowiska w takich sytuacjach.

 

Choć wciąż wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi, wyniki tych badań dają nadzieję, że niektóre gatunki są w stanie poradzić sobie nawet w ekstremalnie zanieczyszczonych ekosystemach. To ważny krok w zrozumieniu mechanizmów adaptacji organizmów do zmian środowiskowych wywołanych działalnością człowieka.