Wzrost człowieka zależy nie tylko od genetyki, ale także od czynników środowiskowych. Jak pokazują najnowsze badania nasz średni wzrost ludzi nie zmienił się od 2000 lat.

Chociaż tylko genetyka może określić, jak wysoki może stać się człowiek, środowisko, w którym się urodził, odgrywa znaczącą rolę w realizacji tego potencjału genetycznego.

W czasach wojny trojańskiej przeciętny wzrost mężczyzn wynosił 169 cm, jednak od tego czasu człowiek powoli rósł, od czasu do czasu zwiększając lub zmniejszając swój wzrost podczas wojen, głodu, zmian klimatu i epidemii. 

W badaniu naukowcy z Mediolanu przeanalizowali 549 szczątków szkieletowych z 13 różnych miejsc, wszystkie w Mediolanie. Wszystkie zostały zaczerpnięte z nekropolii poświęconych mniej zamożnym warstwom mediolańskiego społeczeństwa.

Zostały one przypisane do jednego z pięciu okresów historycznych: epoki rzymskiej (I-V w. n.e.), wczesnego średniowiecza (VI-X w. n.e.), późnego średniowiecza (XI-XV w. n.e.), nowej epoki (XVI-XVIII w. n.e.). wieków n.e.) i czasów nowożytnych (XIX-XXI wiek n.e.).

Oszacowano około 100 szczątków dla każdej epoki, podzielonych na mężczyzn i kobiety. Wysokość oceniano głównie za pomocą kości udowych. Indywidualny wzrost kobiet wahał się od 143,5 do 177,6 cm, przy średniej 157,8 cm. Wzrost mężczyzn od 152,0 do 195,4 cm, przy średniej 168,5 cm. Porównując okresy historyczne, nie odnotowano znaczących zmian średniego wzrostu.

W toku prac naukowcy wyeliminowali błędy, które mogą pojawić się podczas badania kilku grup populacji o różnych wpływach środowiskowych. Przy jednorodnym środowisku czynniki zewnętrzne wpływające na wzrost liczby ludności, takie jak wojny, epidemie czy klimat, powinny być oczywiste. Co zaskakujące, we wzroście ludzi nie zauważono żadnych znaczących wahań.