Wyższe świadczenia z tytułu ubezpieczenia na wypadek bezrobocia nie tylko zmniejszają prawdopodobieństwo podjęcia przez bezrobotnych samozatrudnienia, ale także wydłużają okres przed podjęciem samozatrudnienia, wynika z nowych badań opublikowanych w Strategic Entrepreneurship Journal.

Autor Wenjian Xu, adiunkt finansów na Uniwersytecie Jiao Tong w Szanghaju, wykorzystał informacje Departamentu Pracy USA dotyczące maksymalnych tygodniowych zasiłków dla bezrobotnych w każdym stanie i przeprowadził wywiady z ministerstwami pracy, aby lepiej zrozumieć szczegóły polityki dotyczące tego, jak rozpoczęcie nowej działalności wpłynie na bezrobocie.

Badanie wykazało również, że negatywny wpływ zasiłków dla bezrobotnych, zwłaszcza hojnych zasiłków, koncentruje się na tworzeniu firm nieposiadających osobowości prawnej.

„Wynik ten jest na pierwszy rzut oka nieco zaskakujący, ponieważ sądziliśmy, że wyższe zasiłki dla bezrobotnych mogą wesprzeć osoby, które próbują założyć własną firmę, co doprowadzi do powstania większej liczby nowych firm” – mówi Xu.

Jednak większość stanów wymaga odliczania zysków z działalności gospodarczej od zasiłków dla bezrobotnych, co zniechęca do tworzenia nowych firm. Ponadto, jak mówi, wyższe świadczenia zniechęcają ludzi do wyjścia z bezrobocia.

Badanie wykazało jednak, że nieposiadające osobowości prawnej firmy zakładane przez bezrobotnych w okresach wyższych świadczeń zwykle odnoszą większe sukcesy pod względem zysków i wskaźników przeżycia. Sugeruje to, że wyższe korzyści działają jak narzędzie przesiewowe, które powstrzymuje tworzenie firm o niższej jakości. Negatywne skutki, które Xu zidentyfikował w swoim badaniu, były szczególnie silne w okresach recesji, kiedy przedsiębiorcy są pesymistycznie nastawieni do przyszłych zysków.

„Ponieważ efekt zniechęcający wynikający z wymogu odliczenia zysku koncentruje się głównie na firmach o mniejszych zyskach, efekt będzie większy, gdy będzie więcej firm, które spodziewają się osiągnąć mniejsze zyski”

W rzeczywistości wyniki empiryczne Xu pokazały, że negatywny wpływ zasiłków dla bezrobotnych na przejście od bezrobocia do przedsiębiorczości jest trzykrotnie większy podczas recesji niż podczas braku recesji.

Z politycznego punktu widzenia badanie pokazuje, że zniesienie wymogu potrącania zysków z systemu bezrobotnych złagodzi negatywny wpływ i zachęci większą liczbę bezrobotnych przedsiębiorców do eksperymentowania i odkrywania możliwości rozpoczęcia działalności gospodarczej, co według Xu może pomóc w stworzeniu dynamicznego lokalnego środowiska gospodarczego. Programy Self-Employed Assistance (SEA) mają na celu osiągnięcie tego bodźca, ponieważ umożliwiają bezrobotnym rozpoczęcie działalności gospodarczej bez żadnych odliczeń od zysków i znoszą wymóg znalezienia pracy.

„Podczas pandemii COVID-19 odsetek nowych przedsiębiorców, którzy początkowo byli bezrobotni, osiągnął najwyższy poziom (30%) odnotowany od 25 lat” – mówi Xu. „Dlatego dla polityków pilne i ważne staje się usunięcie przeszkód i złagodzenie takiej transformacji”.

Xu ustalił, że od 2016 r. tylko osiem stanów posiadało ten program, a odsetek bezrobotnych, którzy przystąpili do programu w tych stanach, był niewielki ze względu na restrykcyjne warunki. Badanie Xu mówi, że aby pobudzić przedsiębiorczość i stworzyć miejsca pracy, decydenci powinni przyjąć program SEA i złagodzić warunki, aby objąć większą liczbę bezrobotnych, zwłaszcza w czasie recesji, kiedy tłumiący wpływ zasiłków dla bezrobotnych jest silniejszy dla przyszłych przedsiębiorców i gdy pojawiają się nowe miejsca pracy.