Amerykańska geolog Marisa Borreggine z Uniwersytetu Harvarda, zbadała zmiany w pokrywie lodowej Grenlandii podczas małej epoki lodowcowej i doszła do wniosku, że jej wzrost doprowadził do podniesienia się poziomu morza i powodzi przybrzeżnych. To prawdopodobnie przyczyniło się do opuszczenia wyspy przez Wikingów z powodu podupadających gruntów rolnych i regularnych powodzi. 

Wikingowie dowiedzieli się o istnieniu Grenlandii prawdopodobnie na początku X wieku. Źródła pisane wskazują, że pierwsza osada powstała tutaj około 985 roku co potwierdzono analizą radiowęglową. Stało się to po tym, gdy Eryk Rudy został wygnany z Islandii za morderstwo. Po zakończeniu wyroku wrócił i zaczął namawiać Skandynawów do przeniesienia się na nowe ziemie. Wikingowie założyli wtedy szereg osad wzdłuż fiordów podczas średniowiecznego optimum klimatycznego. Wykopaliska archeologiczne na tych terenach wykazały, że w tamtych czasach warunki lokalne były znacznie korzystniejsze dla rolnictwa.

Nie ma jednak zgody co do powodów, dla których Wikingowie opuścili te ziemie. Kilka lat temu naukowcy odkryli, że w okresie rozkwitu na Grenlandii mieszkało około trzech do pięciu tysięcy Skandynawów, ale pod koniec XIII wieku osady zaczęły podupadać, a w XV wieku całkowicie zniknęły. Niewykluczone, że w późniejszych etapach okupacji Wikingowie porzucili rolnictwo i hodowlę bydła na rzecz myślistwa i rybołówstwa. Prawdopodobnymi przyczynami ich zniknięcia były w szczególności wzrost sprzeczności społecznych i konfliktów z grenlandzkimi Eskimosami.

Marisa Borreggine przedstawiła wyniki badań pokrywy lodowej Grenlandii podczas konferencji AGU Fall Meeting 2021. Geolog zauważyła, że w XIV-XIX wieku Europa i Ameryka Północna przeżyły małą epokę lodowcową. W tych warunkach pokrywa lodowa Grenlandii, która zajmuje większą część wyspy, była jeszcze większa.

Jej zdaniem wraz ze wzrostem pokrywy lodowej sama wyspa stopniowo opadała. To sprawiło, że obszary przybrzeżne były bardziej podatne na powodzie. Ponadto rozszerzający się lądolód miał duże przyciąganie grawitacyjne, które w naturalny sposób podniosło poziom morza (lub oceanu) u wybrzeży Grenlandii. Zdaniem pani naukowiec te dwa procesy mogą prowadzić do częstych powodzi wzdłuż całej linii brzegowej, na której znajdowały się osady Wikingów.

Aby przetestować swoją hipotezę, Borreggine i jej współpracownicy stworzyli model wzrostu pokrywy lodowej i poziomu morza w południowo-zachodniej Grenlandii podczas osadnictwa skandynawskiego. Ich modele pokazały, że do 1400 roku poziom morza podniósł się, zalewając około 140 kilometrów kwadratowych gruntów rolnych, a same osady mogły znaleźć się na głębokości około pięciu metrów.

Badaczka zauważyła, że wzrost poziomu mórz najwyraźniej nie był jedynym powodem, dla którego Wikingowie opuścili Grenlandię. Mogły mu również towarzyszyć zmiany środowiskowe, wstrząsy społeczne i wyczerpywanie się zasobów.