Syryjska armia zaczyna wygrywać konflikt z sunnickimi najemnikami nazywanymi eufemistycznie "opozycją syryjską". Im bliżej do wygranej Baszira al-Assada tym większą determinację wykazują państwa z regionu i zachodnie mocarstwa. Pieniądze i broń zaczynają płynąć szerokim strumieniem i konflikt zamiast chylić się ku końcowi jest podsycany niczym podlane benzyna ognisko.

Oczywiste jest zatem, że celem jest obalenie Assada a nie ratowanie ludności cywilnej tego pogrążonego w wojnie domowej kraju. Reżimowe wojska mimo to kontrolują zdecydowaną większość kraju poza prowincją Aleppo. Syryjska armia kontroluje również sporne terytoria, takie jak prowincja Hims i przedmieścia Damaszku.

Ofiarami trwającego od 2,5 roku konfliktu w Syrii jest już ponad 100 tysięcy osób. Wojna była też powodem ucieczki z kraju ponad dwóch milionów ludzi tułających się po sąsiednich krajach. Uchodźcy są nawet w targanym podobnymi niepokojami Iraku.

Gdyby nie postawa Rosji na Syrię spadałyby już rakiety, za które zapłacić miała Arabia Saudyjska. Niestety dla sunnitów mimo licznych prowokacji w tym kilku ataków chemicznych, USA nie może za dużo zrobić, bo Rosja dała do zrozumienia, że nie odpuści i będzie walczyć o Assada do samego końca.

To ciekawe, że wielkie mocarstwo, za jakie chce uchodzić USA jednak musi się liczyć z tym, co w kwestii Syrii ma do powiedzenie nowo odbudowane mocarstwo, Rosja. Perypetie z atakiem rakietowym na Syrię wskazują też na to jaki jest obecnie najpotężniejszy kraj świata. Nie jest nim bynajmniej Rosja, ale Izrael.

W tym roku państwo żydowskie zaatakowało Syrię już dwukrotnie i nie były prowadzone żadne konsultacje. Izrael po prostu wysyła myśliwce, albo drony i bombarduje sobie to, na co ma ochotę, w dowolnym ościennym kraju. Najwyraźniej w Tel Awiwie nikt nie obawia się tego co zrobi Putin.