Nasza powłoka ozonowa została dosłownie poszatkowana a winne temu są ogromne burze, które siały ostatnio postrach prawie na całym świecie. Miejscowe usunięcie ozonu powoduje szereg problemów a zwłaszcza otwiera dostęp dla słonecznego promieniowania ultrafioletowego. 

Do tej pory uczyliśmy się w szkole, że burze wręcz produkują ozon i to jest rzeczywiście prawda, bo po ostatnich wielkich burzach stężenie ozonu znacznie wzrosło. Jednak ten wzrost był tylko chwilowy i dotyczył jedynie obszaru przy gruncie a nie w wyższych partiach atmosfery. Na dodatek duże stężenie ozonu przy gruncie jest niebezpieczne dla zdrowia ludzkiego, bo gaz ten powioduje utlenianie.

Znacznie bardziej niebezpieczne jest stworzenie dziur w atmosferze, przez nie do powierzchni naszej planety dotrze więcej promieniowania UV. Właściwie dowiemy się, że coś było nie tak dopiero wtedy, gdy powstanie temat masowej epidemii raka skóry i oczu. Mechanizm powstawania nowych dziur ozonowych zachodzi, dlatego, że w wyższe partie atmosfery dostaje się para wodna, która powoduje dekompozycję ozonu.

Do tej pory dziura ozonowa powstawała głównie nad obszarami arktycznymi i tam głównym czynnikiem jej powstania były według jednych freony, tak zwane chlorofluorokarbony (CFCs) a przez drugich specyficzne warunki panujące w atmosferze nad biegunami. Teraz jednak mamy dowód na to, że dziury ozonowe mogą być skutkiem większych burz.