Naukowcy symulowali na superkomputerze wiry stratosferyczne i stwierdzili, że wiatry wiejące na wysokości 10-50 km wpływają nie tylko na niższe warstwy atmosfery, ale także wnikają w głąb oceanów i określają klimat.

Thomas Rayhler z University of Utah i wraz z współpracownikami używali modelu atmosfery Ziemi zbudowanego przez amerykańską National Oceanic Atmospheric Administration. Wyniki symulacji porównano z odczytami zmian w stratosferze, zebranymi w ciągu ostatnich trzydziestu lat, poszukiwano korelacji między stratosferycznymi wiatrami i prądami morskim na głębokości 2 km i odnaleziono je.

Okazało się, że co dwa lata stratosfera nagle ogrzewa się do kilkudziesięciu stopni pod wpływem ciepła słonecznego odbitego od Ziemi i w efekcie osłabia między innymi arktyczny wir polarny, pędzący z prędkością ponad 130 kilometrów na godzinę. Może nawet zmienić jego kierunek. Zwykle jest on skręcony w w prawo. 

Przeciętny efekt grzewczy trwa około dwóch miesięcy, a to wystarczy, aby powierzchnia oceanu podgrzała się tak, że wpływa na cyrkulację oceaniczną zmieniając ją. Według naukowców wpływ stratosfery wyjaśnia do 30% zmienności zaobserwowanej w oceanach.

Dotyczyło to zwłaszcza obszaru na południe od Grenlandii. Oczywiście zmiany tego typu powodują zdecydowany wpływ na całym świecie. Badacze doszli do wniosku, że klimatolodzy muszą uwzględniać stan pogody w stratosferze tak, aby traktować atmosferę, jako całość. Do tej pory koncentrowano się tylko na wietrze w pobliżu Ziemi i nie zwracano większej uwagi na stan stratosfery. Naukowcy są zgodni co do tego, że trzeba uaktualnić modele pogodowe stosowane w symulacjach zmian klimatu.