W tym sezonie lód arktyczny osiągnął roczne maksimum 18 marca, po czym powoli zaczął się topić. Obszar, jako całość była znacznie większy niż w ostatnich latach, ale wciąż mniejszy niż średnia wartość długoterminowa.

Ze względu na fakt, że roczne maksimum nastąpiło prawie dwa tygodnie później niż zwykle, nowy lód jest bardzo cienki i może się szybko stopić. Średnia powierzchnia lodu w marcu wyniosła 9,46 milionów metrów kwadratowych. Wartość ta jest największa od 9 lat, ale nadal poniżej średniej, jaką wyznaczono na podstawie obserwacji satelitarnych z lat 1979 do 2000.

Ponadto, jest to największy obszar lodu od 2008 roku i jest największym w marcu w ciągu ostatniej dekady. Pokrywa lodowa pozostała rozległa na Morzu Beringa, gdzie była powyżej średniej w okresie zimowym. Również powyżej średniej kształtowała się w Zatoce Baffina i na Morzu Ochockim.  Nietypowe warunki dla powstawania lodu pochodziły z kombinacji wiatru i niskich temperatur. 

Temperatura powietrza o 6-8 stopni poniżej średniej występowała od Morza Beringa do Ochockiego i Zatoki Baffina.  Na Morzu Karskim, gdzie powierzchnia lodu była mniejsza niż średnia jeszcze w styczniu i lutym, w marcu powiększyła się do poziomu prawie normalnego dla tej pory roku.