Naukowcy odkryli nowe dowody na aktywny wulkanizm w obrębie jednych z najgęściej zaludnionych obszarów Europy. W celu ustalenia statusu tego potencjalnie aktywnego wulkanicznie obszaru, przeprowadzono badanie danych z wielu lat, które zostały zebrane za pomocą odbiorników GPS znajdujących się w całej Europie Zachodniej W ten sposób specjaliści śledzili subtelne ruchy powierzchni Ziemi, prawdopodobnie spowodowanych rosnącym podpowierzchniowym pióropuszem magmy. 

Region Eifel leży w przybliżeniu między miastami Aachen, Trier i Koblenz, w środkowo-zachodnich Niemczech. Ma on dość długą historię wulkaniczną. Uważa się, że ostatnia erupcja wulkanu miała tam miejsce około 11 000 lat temu. Jest on domem dla wielu starożytnych obiektów wulkanicznych, w tym okrągłych jezior zwanych „maarami”. 

Są to pozostałości po gwałtownych erupcjach wulkanicznych, takich jak ta, która stworzyła jezioro Laacher, największy akwen w okolicy. Uważa się, że wybuch, który to spowodował, miał miejsce około 13 000 lat temu i był porównywalny jeśli chodzi o skalę do katastrofalnej erupcji Mount Pinatubo na FIlipinach, do której doszło w 1991 roku.

Uważa się, że pióropusz płaszczowy, który prawdopodobnie karmił tę starożytną aktywność wulkaniczną, nadal istnieje, sięgając nawet 400 km w głąb Ziemi. Jednak nie wiadomo na pewno czy nadal jest aktywny. Większość naukowców zakłada, że ​​aktywność wulkaniczna w okolicy Eifel należy już do przeszłości, ale łącząc pewne poszlaki, można odnieść wrażenie, że wulkanizm w sercu Europy to nie jest jeszcze zamknięta księga.

W nowym badaniu wykonanym przez zespół naukowców z University of Nevada, Reno i University of California, Los Angeles w Stanach Zjednoczonych, wykorzystano dane z tysięcy komercyjnych i państwowych anten GPS w całej Europie Zachodniej. Zgromadzono te dane aby sporządzić mapę tego jak, pionowo i poziomo, poruszała się ziemia w tym regionie. Uzyskano dowody na to, że skorupa ziemska jest tam wypychana i rozciągana.

Badanie wykazało, że powierzchnia regionu porusza się na dużym obszarze skoncentrowanym w obrębie gór Eifel, w tym w Luksemburgu, wschodniej Belgii i najbardziej wysuniętej na południe prowincji Holandii, Limburgii. Z analizy wynika, że ruch podłoża był tam znacznie większy niż oczekiwano. Dane wskazują, że obserwowane wzorce i tempo ruchu gruntu może wyjaśnić rosnący pióropusz wulkaniczny.

Nowe wyniki uzupełniają rezultaty poprzedniego badania opublikowane w Geophysical Journal International, w którym znaleziono sejsmiczne dowody przemieszczania się magmy pod wulkanem Laacher. Oba badania wskazują, że region Eifel jest nadal aktywnym kompleksem wulkanicznym i mówienie o nim jako systemie wygasłym, jest niezgodne z prawdą.