W Arktyce oraz innych rejonach półkuli północnej odkryto tysiące cząsteczek mikroplastiku. Naukowcy postanowili zbadać to zjawisko i zrozumieć w jaki sposób mikroplastik był przenoszony na tak ogromne odległości.

Mikroskopijne cząstki plastiku znaleziono w dwóch miejscach półkuli północnej – na krach lodowe w Arktyce, na norweskim archipelagu Svalbard oraz w Alpach Szwajcarskich. Śnieg w Arktyce zawierał do 14 tys. cząstek mikroplastiku na litr, podczas gdy śnieg w niektórych częściach mocno uprzemysłowionej Bawarii zawierał 154 tys. cząstek na litr.

Naukowcy zmierzyli ilość mikroplastiku przelewając stopiony śnieg przez filtr i analizując pozostałą wodę za pomocą mikroskopu na podczerwień. Mikroplastik miał wielkość od 11 mikrometrów do 5 milimetrów i składał się głównie z wielokolorowych drobinek gumy, lakierów i innych form tworzyw sztucznych.

Zespół ujawnił, że mikroskopijne cząsteczki tworzywa sztucznego spadają z nieba razem ze śniegiem. Podobnie jak pyłki roślinne, które są przenoszone ze środkowych szerokości geograficznych do Arktyki, mikroplastik jest zmiatany przez wiatr po czym dostaje się do chmur, gdzie zostaje wydalony w postaci deszczu lub śniegu.

Naukowcy zastanawiają się jaki wpływ na nasze zdrowie mogą mieć szkodliwe cząstki znajdujące się w powietrzu.  – „Do tej pory nie zbadano w jakim stopniu ludzie są narażeni na zanieczyszczenie mikroplastikiem” – powiedziała w oświadczeniu główna autorka badań – dr Melanie Bergmann. – „Ustaliliśmy, że duże ilości mikroplastiku mogą być transportowane drogą powietrzną. Naturalnie rodzi się pytanie, czy i ile plastiku wdychamy.”

Mikroplastik jest zdefiniowany jako wszelkie fragmenty tworzywa sztucznego o długości mniejszej niż 5 milimetrów pochodzące z wielu źródeł, w tym z opon, farb, kosmetyków, past do zębów i odzieży syntetycznej.