USA wycofuje się z polityki klimatycznej - UE została sama z deindustrializacją swojej gospodarki pod wpływem ideologii

Podczas gdy reszta świata dynamicznie rozwija swoją gospodarkę, Europa wydaje się być uwięziona w ideologicznej klimatycznej pułapce własnego pomysłu. Unia Europejska, forsując kolejne restrykcyjne cele klimatyczne, w tym 90-procentową redukcję emisji do 2040 roku, zdaje się nie dostrzegać fundamentalnej prawdy - jest osamotniona w tej walce, a jej działania mogą przynieść samej UE więcej szkód niż korzyści.

 

 

Stany Zjednoczone pod przywództwem Donalda Trumpa jasno pokazują, że droga do dobrobytu nie wiedzie przez restrykcyjną politykę klimatyczną. Zapowiedziane już ponowne wycofanie się USA z porozumienia paryskiego jest wyraźnym sygnałem, że największa gospodarka świata wybiera pragmatyzm gospodarczy zamiast ideologicznych zobowiązań.

 

Ale to nie tylko USA odrzucają europejską wizję. Indie i Chiny, dwa największe rozwijające się mocarstwa, konsekwentnie stawiają na rozwój gospodarczy. Chiny, mimo werbalnych deklaracji o trosce o klimat, budują nowe elektrownie węglowe i zwiększają emisje. Indie natomiast otwarcie przyznają, że priorytetem jest wydobycie setek milionów ludzi z ubóstwa, nawet jeśli oznacza to wzrost emisji CO2.

 

W tym kontekście europejskie cele redukcji emisji wydają się być nie tylko nierealistyczne, ale wręcz szkodliwe dla konkurencyjności kontynentu. Przemysł europejski, obciążony kosztami związanymi z polityką klimatyczną, staje się coraz mniej konkurencyjny w porównaniu z producentami z innych części świata. Już teraz obserwujemy proces deindustrializacji Europy - fabryki przenoszą się do krajów, gdzie koszty produkcji są niższe, a regulacje środowiskowe mniej restrykcyjne.

 

Co więcej, sama koncepcja "walki ze zmianami klimatu" wydaje się być błędnym założeniem. Historia Ziemi pokazuje, że klimat zawsze się zmieniał i będzie się zmieniać. Okresy ocieplenia przeplatały się z okresami ochłodzenia na długo przed pojawieniem się człowieka i przemysłu. Zamiast prowadzić kosztowną i prawdopodobnie skazaną na porażkę walkę z naturalnymi procesami, może warto skupić się na adaptacji do zmieniających się warunków?

Image

Europejska polityka klimatyczna opiera się na założeniu, że drastyczne ograniczenie emisji CO2 powstrzyma zmiany klimatu. Jednak nawet jeśli Europa osiągnie swoje cele, jej wpływ na globalne emisje będzie znikomy. UE odpowiada obecnie za około 8% światowych emisji CO2, podczas gdy Chiny emitują prawie 30%, a ich emisje wciąż rosną. Matematyka jest nieubłagana - europejskie wyrzeczenia nie będą miały znaczącego wpływu na globalny klimat.

 

Tymczasem koszty tej polityki są już widoczne. Wysokie ceny energii uderzają w europejskie gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa. Przemysł energochłonny przenosi produkcję poza UE, zabierając ze sobą miejsca pracy i know-how. Paradoksalnie, może to prowadzić do zwiększenia globalnych emisji, gdy produkcja przenosi się do krajów o niższych standardach środowiskowych.

 

Europa stoi przed realnym ryzykiem gospodarczej marginalizacji. Podczas gdy USA, Chiny i Indie będą rozwijać się w oparciu o tanie i dostępne źródła energii, europejski przemysł będzie walczył o przetrwanie w warunkach wysokich kosztów energii i restrykcyjnych regulacji. To nie jest kwestia, czy Europa straci swoją pozycję gospodarczą, ale kiedy to nastąpi.

 

Może nadszedł czas, aby przemyśleć europejską strategię? Zamiast koncentrować się na nieosiągalnych celach redukcji emisji, Europa powinna skupić się na rozwoju technologii adaptacyjnych, modernizacji infrastruktury i utrzymaniu konkurencyjności swojego przemysłu. Zmiany klimatu są faktem, ale odpowiedzią na nie nie musi być gospodarcze samobójstwo.