Ogromny kolos i drapieżna bestia z komicznie małymi rękami - Tyrannosaurus Rex, jest prawdopodobnie najbardziej charakterystycznym ze wszystkich prehistorycznych drapieżników. Jego miejsce w popularnej wyobraźni znajduje odzwierciedlenie w kręgach naukowych, gdzie badacze badają wszystko co się da na ich temat. Ostatnio wysnuto teorię, że Tyranosaurus Rex to tak naprawdę trzy różne gatunki! 

Pomimo licznych badań nad rodzajami tyranozaura, twierdzono wszystkie dorosłe osobniki znalezione na równinach Kanady i południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych należą do tego samego gatunku - T. rex. Teraz jednak paleontolodzy dokładnie przeanalizowali różnice między ich szkieletami, a wyniki pokazują, że niesławny dinozaur może w rzeczywistości być… trzema różnymi gatunkami. 

Od pewnego czasu naukowcy rozpoznają różnice w morfologii szkieletu okazów Tyrannosaurus rex, w szczególności kości udowej okazów o podobnej wielkości, a także okazów z jednym lub dwoma drobnymi siekaczami na przedniej stronie szczęki. 

Różnice te wynikają jednak głównie z dymorfizmu płciowego – kiedy samce i samice tego samego gatunku wyglądają inaczej. Inne wyjaśnienia tych różnic obejmują osobniki znajdujące się na różnych etapach rozwoju genetycznego lub po prostu różnice indywidualne.

Ostatnie możliwe wyjaśnienie jest najbardziej intrygujące - różnice te reprezentują odrębne gatunki w obrębie rodzaju Tyrannosaurus. Paleontolodzy wykonali anatomiczne pomiary kości i szczątków zębów z 38 okazów Tyrannosaurus rex.

Porównali kości udowe 24 osobników, co pozwoliło ocenić ich siłę i siłę. Zmierzyli również średnicę podstawy zębów lub przestrzeń w dziąsłach, aby określić, czy próbki miały jeden czy dwa siekacze. 

Okazało się, że stopień „wytrzymałości” (który opisuje wytrzymałość kości na podstawie obwodu i długości) nie ma nic wspólnego z bezwzględną wielkością osobników, co sugeruje, że różnic w kościach udowych nie da się wytłumaczyć faktem, że starsze a większe osobniki mają mocniejsze kości. Co więcej, niektóre z największych osobników miały stosunkowo „wdzięczne” kości, cieńsze i bardziej zakrzywione.

29 okazów tyranozaurów objętych badaniem znaleziono w oddzielnych warstwach geologicznych w formacjach górnego mastrychtu Sri Lanki w Ameryce Północnej (przypuszczalnie około 67,5 do 66 milionów lat temu).

Depozyty te można podzielić na trzy poziomy: dolny, środkowy i górny. Co ciekawe, z sześciu kości udowych znalezionych w dolnej warstwie wszystkie były mocne. W okolicy środkowej stwierdzono tylko jedną kość udową smukłą, a bardziej równomierne rozmieszczenie obu typów zaobserwowano w warstwie górnej. Ta zmienność w górnej warstwie była również znacznie większa niż w przypadku innych gatunków teropodów znalezionych w tych osadach.

Autorzy ostrzegają, że różnice te nie są definitywnymi cechami nowych gatunków i nie mogą całkowicie wykluczyć możliwości nietypowego dymorfizmu płciowego lub innych wcześniej wspomnianych wyjaśnień ze względu na niewielką liczbę analizowanych okazów, a także niepewność związaną z lokalizacją niektórych okazy w warstwach osadów

Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie Evolutionary Biology.