Pomiary przeprowadzone przez naukowców wykazały, że lodowiec Thwaites traci około 2-5,4 m miąższości (grubości warstwy) rocznie w wyniku kontaktu z ciepłą wodą, czyli kilkakrotnie mniej niż wynikało to z  alarmistycznych wcześniejszych obliczeń teoretycznych, używanych przez naukowców do snucia katastroficznych scenariuszy zalania obszarów przybrzeżnych.

Po raz pierwszy klimatolodzy dokładnie zmierzyli tempo topnienia u podstawy lodowca Thwaites, jednej z najbardziej wrażliwych mas lodowych Zachodniej Antarktydy i odkryli nieoczekiwanie powolne ogólne tempo topnienia u podstawy tej masy lodowej. Odkrycie pogłębia tajemnicę nienormalnie szybkiego kurczenia się lodowca Thwaites, poinformował w środę British Antarctic Survey (BAS).

Wyniki pomiarów są zaskakujące, bo mimo wszystko zdaniem ekspertów istnienie lodowca Thwaites wciąż jest zagrożone. Nawet jeśli jego podstawa topnieje wolniej, niż myśleliśmy, to lodowiec ten wciąż gwałtownie się cofa, co wskazuje na jego dużą podatność na kolejne zmiany w bilansie wodnym Antarktydy.

Brytyjscy eksperci wykonali pierwsze szczegółowe pomiary tempa topnienia podstawy lodowca Thwaites. Ta informacja jest kluczowa nie tylko dla oceny, jak bardzo dana masa lodowa się ociepla i ile masy bezpośrednio traci w wyniku kontaktu z ciepłą wodą oceaniczną, ale także dla zrozumienia szybkości, z jaką lodowiec Thwaites wsuwa się w morze.

Aby uzyskać takie informacje, naukowcy wywiercili otwór o głębokości 587 m w odległości 1,5-2 km od krawędzi lodowca Thwaites i zanurzyli w nim zestaw instrumentów naukowych. Pozwoliło to klimatologom na bieżąco śledzić prędkość ruchu wody, jej zasolenie, temperaturę i wiele innych parametrów na głębokości półtora metra od linii styku podnóża masywu lodowego z wodą oceanu.

Pomiary przeprowadzone przez naukowców wykazały, że lodowiec Thwaites traci około 2-5,4 m miąższości rocznie w wyniku kontaktu z ciepłą wodą, czyli kilkakrotnie mniej niż wyniki obliczeń teoretycznych opartych na obserwacjach ogólnego zmniejszenia masa tego lodowego masywu. Zdaniem klimatologów sugeruje to, że wkład topnienia podstawy lodowca Thwaites w ogólną redukcję jego masy jest obecnie mocno przeceniany.

Jak sugerują naukowcy, nienormalnie szybkie zmniejszenie objętości lodowca Thwaites można wytłumaczyć faktem, że wewnątrz niego znajduje się duża liczba pęknięć, szczelin i innych defektów, przez które woda swobodnie wnika. Prowadzi to do ich nasycenia ciepłem i solą, co dramatycznie przyspiesza topnienie lodowca w poszczególnych jego rejonach. Trzeba to wziąć pod uwagę, budując prognozy dla przyszłości Zachodniej Antarktydy, podsumowali klimatolodzy.

Powierzchnia lodowców Antarktydy w ostatnich latach gwałtownie się kurczy, ponieważ temperatury wzrosły o 4 do 9 stopni Celsjusza więcej niż w minionych stuleciach. Szczególnie niepokojące dla klimatologów są dwa duże masywy lodowe na Antarktydzie - lodowce Thwaites i Pine Island, położone na zachodnim wybrzeżu najbardziej wysuniętego na południe kontynentu Ziemi.

Niedawno naukowcy ustalili, że podstawy lodowców takich jak Thwaites omywają strumienie ciepłej wody oceanicznej, która wyraźnie przyspieszyła topnienie w ciągu ostatnich trzech dekad. Takie odkrycia wzbudziły ogromne zainteresowanie klimatologów badaniem tego, co dzieje się u podnóża lodowców Thwaites i Pine Island oraz tego, jak te procesy wpływają na prędkość przemieszczania się tych mas lodu w kierunku morza.

Lodowiec Thwaites jest nazywany "lodowcem zagłady" ze względu na jego wielkość i znaczenie dla topnienia lodowców na Antarktydzie oraz dla wzrostu poziomu oceanów na całym świecie. Jest to jeden z największych i najszybciej topniejących lodowców Antarktydy Zachodniej, o powierzchni około 192 000 km². W ostatnich latach został zauważony znaczny wzrost prędkości jego przepływu, co sugeruje, że topnienie się lodowca może postępować coraz szybciej.

Lodowiec Thwaites jest ważny ze względu na swoją potencjalną zdolność do wprowadzenia znacznych ilości lodu do oceanu, co prowadziłoby do wzrostu poziomu oceanów i zagrożenia dla wielu społeczności przybrzeżnych na całym świecie. Ponadto, gdyby lodowiec Thwaites się rozpadł, mógłby wywołać efekt domina, powodując destabilizację sąsiednich lodowców i prowadząc do jeszcze większego topnienia Antarktydy Zachodniej.

Dlatego nazwanie lodowca Thwaites "lodowcem zagłady" odzwierciedla jego potencjalne konsekwencje dla globalnego klimatu i ekosystemów, a także dla ludzi na całym świecie.