Teleskop Jamesa Webba wykrył fałszywą galaktykę

To jest ciekawe.. ponieważ naukoFcy twierdzący tak i siak, jakoś mieli za co żyć.. to tak jak dwóch prefosorów kłuci się w Telavizji.. ktoś z nich nie ma racji i powinien stracić dyplom i iść prosić o pracę w Stonce, ale tak nie dzieje się.. ciekawe.. DZIEL I RZĄDŹ - wiecznie żywa doktryna.

[quote=spokoluz]oni też nie wiedzą i nawet nie biorą pod uwagę.[/quote]A skąd wiesz, że nie biorą pod uwagę? Właśnie ten artykuł jest o tym, że właśnie pył wokół galaktyki mógł pochłonąć część bardziej energetycznego promieniowania, powodując, że sama galaktyka wydawała nam się bardziej czerwona niż była w rzeczywistości. Czy jest po drodze coś jescze, co zmiania to światło? Albo jakieś inne reguły rządzące rozprzestrzenianiem się światła? Może. Może też jest jakiś czarodziej, który celowo takie omamy stwarza dla wlasnej zabawy. A może naukowcom tylko wydaje się, że coś obserwowali, a w rzeczywistości to była halucynacja. Cała astrofizyka polega na tym, że mamy do dyspozycji jedynie obserwacje czynione z Ziemi i na tej podstawie próbujemy zgadnąć, jak przebiega ewolucja wszechświata oraz jakie procesy zachodzą w gwiazdach czy galaktykach. Czy są jakieś inne siły, "inna fizyka" w odległych rejonach kosmosu? Może jest. Takie inne siły spowodowały, że narodziły się koncepcje tzw ciemnej materii (obserwacje wskazywały, że masy będącej źródłem grawitacji jest więcej niż widzimy) oraz ciemnej energii (z jakiegoś nieznanego powodu wszechświat się rozszerza coraz szybciej, przynajmniej tak nam się wydaje). Czy faktycznie istnieje jakaś forma materii której nie widzimy? To próbujemy ustalić. Zaróno porzez obserwacje, jak i poprzez badania np. w akceleratorach cząstek. Zadziwiające jest jednak to, że pomimo tego, że mamy tak ograniczony punkt widzenia, tak wiele odkryliśmy. Przykład: fale grawitacyjne to były jedynie teoretycznie przewidziane okresowe zmiany krzywizny czasoprzestrzeni wynikające po prostu z rozwiązania równań opisujących tę czasoprzestrzeń. Ale ludzie o wystarczającej wyobraźni i otwartym umyśle potrafili skonstruować urządzenie, które jest w stanie te fale, jeśli istnieją, zarejestrować. I oto okazało się, że te fale można zarejestrować, że zachowują się dokłądnie tak, jak je teoria dziesiątki lat wcześniej "przewidziała".

Pozwolę sobie użyć takiej analogii: wyobraź sobie, że znając reguły gry (a przynajmniej myślisz, że znasz) obserwujesz jakąś partię szachów. Gracze natomiast grają wedle zupełnie innych reguł, może nawet nie mają żadnych reguł i przesuwają figury zupełnie jak im się podoba. Mimo wszystko, jakimś cudem, może przez przypadek, ich ruchy dla ciebie wyglądają zupełnie tak, jakby grali według reguł, które ty znasz. Czyli przypadkowo akurat wykonują ruchy poprawne według twoich reguł. Czy możliwa jest taka sytuacja? Pewnie że tak, choć mało prawdopodobna. Czy jeśli nie mają żadnych reguł, po jakimś czasie w końcu zaobserwujesz, że coś z tą partią jest nie w porządku? Może tak, ale musisz poobserwować grę trochę dłużej. I na tym w uproszczeniu polega astronomia i cała nauka: od kilku tysiącleci obserwujemy jako ludzkość niebo i cały świat fizyczny, ucząc się w tym czasie reguł gry, zasad według których toczy się ewolucja procesów fizycznych (także całego Wszechświata). Wiele razy w historii okazywało się, że świat wygląda inaczej niż dotychczas sądzono (chociażby dwie wielkie rewolucje na początku XX w. wywróciły do góry nogami nasze postrzeganie świata: mechanika kwantowa i ogólna toeira względności). Czy jednak zdarzy się, że np. od jutra nagle przestanie działać grawitacja? Albo nagle wszystkie ładunki elektryczne zaczną się przyciągać? To byłby taki ruch Wszechświata, który by nam dobitnie pokazał, że reguły, które myślimy, że opisują "grę" są błędne. Ale jeśli tak drastyczne zjawiska nie nastąpią, w jaki sposób przekonać się, że znamy reguły gry? Jedynym sposobem jest postawić Wszechświat w pewnej sytuacji, w której wiemy jak powinien postąpić wedle znanych nam zasad i zaobserwować, czy faktycznie Wszechśiwat tak postąpi. Jeśli tak, to utwierdzimy się bardziej w przekonaniu, że mieliśmy rację. Jeśli postąpi inaczej, to wiemy, że zasady które znaliśmy, okazały się błędne (albo sytuacja którą stworzyliśmy tak naprawde była inna niż myśleliśmy i Wszechświat postąpił wedle naszych reguł, ale myśleliśmy, że jest inaczej). Takie testowanie Wszechświata nazywamy eksperymentem albo doświadczeniem fizycznym. Niestety, w astronomii nie potrafimy przeprowadzać doświadczeń: nie odpalimy w laboratorium nowego Wszechświata, by zobaczyć czy się rozszerza tak, jak myślimy. Nie stworzymy w akwarium jakiejś gromady galaktyk, by zobaczyć jak wygląda proces ich zderzania się ze sobą. Pozostaje nam wyszukiwać na niebie zjawisk, o których myślimy że wiemy coś i patrzeć, czy jest tak, jak przewidują teorie. Póki co, teroia względności przeszła wszystkie testy, jakie ludzkośc przeprowadziła. A tych testów było całkiem sporo. Ale wciaż robimy kolejne. I jest cała masa uczonych, którzy tylko czekają, by odkryć coś niespodziewanego, coś co stoi w sprzeczności z teorią grawitacji. Ale Wszechświat jakimś cudem (może przez przypadek) ciągle posłusznie poddaje się równaniom OTW.

Ja jestem Polechem ( nie polachaem bo oni znad dniepru ) - czy bedąc Polechem to odbijam piłeczkę czy zmierzam ku meritum ?