Krater Etny nieustannie zmienia położenie ze względu na cechy geologiczne zboczy wulkanu, powiedzieli naukowcy w artykule opublikowanym w czasopiśmie Frontiers in Earth Science.

Etna to szybko zmieniający się wulkan. Procesy geologiczne, które na innych wulkanach trwają dziesiątki i setki lat, przebiegają w obrębie Etny w ciągu kilku lat. Dzięki temu włoski wulkan uznawany jest za jeden z najbardziej udanych obiektów do badań i wiadomo o nim więcej niż o jakimkolwiek innym wulkanie na Ziemi.

Pomimo wszystkich badań Etny, których historia obserwacji zaczyna się od czasów starożytnego Rzymu, naukowcy do tej pory nie potrafili wyjaśnić, dlaczego jej krater, w przeciwieństwie do wszystkich innych stosunkowo stabilnych i starożytnych wulkanów, nieustannie przemieszcza się z jednego miejsca na drugie.

Po przestudiowaniu historii ostatnich sześciu erupcji Etny, które miały miejsce w 2007 roku, wulkanolodzy byli w stanie wyjaśnić jedną z niewielu pozostałych tajemnic tego wulkanu: jego wędrujący krater. Od 1971 roku południowo-wschodni krater jest uważany za główny krater Etny. W 2007 roku otwór został przeniesiony na południowy wschód. W 2011 roku ujście Etny ponownie się poruszyło, tym razem zaledwie kilka metrów od starego.

Obserwacje satelitarne i wykopaliska geologiczne pomogły w uzyskaniu danych o powstawaniu nowych otworów wentylacyjnych. Naukowcy zmapowali gęstość skał otaczających krater. W efekcie okazało się, że skały na północno-zachodnim zboczu góry są bardzo niestabilne i okresowo zsuwają się, powodując przemieszczanie się otworu. Proces ten, jak sugerują geolodzy, może wynikać z faktu, że częstotliwość erupcji Etny znacznie wzrosła w drugiej połowie XX wieku.