Ogłuszająca kosmiczna cisza wraz z odległościami, których nie możemy sobie wyobrazić, to jedne z głównych argumentów przeciw istnieniu pozaziemskiego życia. Z drugiej strony najnowsze odkrycia dokonane za pomocą potężnych narzędzi mogą napawać nas optymizmem. Jeśli inteligentne życie istnieje lub istniało kiedyś w obserwowalnym wszechświecie, prawdopodobnie pozostawiło coś po sobie.

Nawet jeśli nikt nigdy nie odkryje zapisów z sond Voyager i Pioneer, nie są one jedyną rzeczą, która może powiedzieć mieszkańcom innych światów o naszym istnieniu. Równie użyteczna, może się okazać wiadomość, wysłana z nieistniejącego już Obserwatorium Arecibo. Przypomnijmy, że sygnał radiowy został wysłany 16 listopada 1974 w kierunku kulistej gromady gwiazd w konstelacji Herkulesa M13 (Messier 13), która znajduje się w odległości 25 000 lat świetlnych od Ziemi.

Astronomowie od dawna próbują zrozumieć, jak daleko docierają nasze sygnały radiowe – zarówno te, które celowo wysyłamy w kierunku określonych konstelacji, jak i te, które są nadawane w radiu i telewizji. Astronomowie z Cornell University obliczyli rozmiar sfery, którą ziemskie sygnały radiowe pokryły od czasu opuszczenia Ziemi, a także policzyli gwiazdy znajdujące się w jej wnętrzu. 

Zdaniem naukowców, co najmniej 1715 gwiazd w promieniu 326 lat świetlnych znajduje się w prawidłowej pozycji do wykrywania życia na tranzycie Ziemi. Dodatkowe 319 gwiazd wejdzie w ten konkretny punkt obserwacyjny w ciągu najbliższych 5000 lat. Według dostępnych danych co najmniej 25 procent gwiazd ma skaliste egzoplanety, co oznacza, że co najmniej 508 planet skalistych z dobrym widokiem na Ziemię może odbierać sygnały z Ziemi.

Jak twierdzą autorzy nowego badania, ich praca była możliwa dzięki katalogowi Gaia – nowej mapie 3D naszej galaktyki, pokazującej odległość i ruch ponad 100 milionów gwiazd. Należąca do ESA sonda Gaia, została wystrzelona w 2013 roku i pokazuje położenie i ruch około 1 miliarda obiektów astronomicznych. Ponieważ Gaia mierzy, jak gwiazdy poruszają się względem siebie, naukowcy mogą określić, jak długo byliśmy widoczni dla mieszkańców danego systemu gwiezdnego.