14 czerwca około 08:10 czasu uniwersalnego, magnetyczne włókna w pobliżu wschodniej części Słońca stały się niestabilne i doszło do wybuchu.  Powstały jasny i masywny CME, który popłynął w przestrzeń kosmiczną.

Chmura plazmy była obserwowana przez 3 sondy kosmiczne: STEREO-A, STEREO-B i SOHO.  Naukowcy z Goddard Space Flight Center, Space Weather Lab zgromadzili dane z floty do stworzenia modelu 3D. Na szczęście wyrzut nie był skierowany centralnie w Ziemię, ale może do nas dotrzeć krawędź chmury.

Według tych analiz, chmura porusza się od Słońca z prędkością 830 km/s i może wywrzeć niewielki wpływ na pole magnetyczne Ziemi 17 czerwca około 10:50 czasu uniwersalnego (plus minus 7 godzin). Nawet na wysokich szerokościach geograficznych obserwatorzy nieba powinni być wyczuleni na możliwość pojawienia się zorzy, gdy przybędzie CME.

We wtorek o 21:47 czasu uniwersalnego doszło też do rozbłysku słonecznego klasy M1.3. Miejsce wystąpienia to okolice plamy 1236, który obraca się na wschodniej części tarczy i może generować rozbłyski klasy C flar lub nawet porównywalne rozbłyski klasy M.