Możliwość wystąpienia dużych ruchów płyt tektonicznych na granicy trzęsień ziemi wzmacniane przez równoczesne ruchy w dwóch lub więcej obszarów tektonicznie aktywnych pod Tokio wzrasta od czasu wystąpienia wielkiego trzęsienia ziemi na wschodzie Japonii. Opinię tego typu sformułowali ostatnio naukowcy sejsmologowie z Uniwersytetu w Tokio.

Instytut powiedział, że od marcowej katastrofy, nacisk na płyty tektoniczne pod miastem zmienił się i dwóch lub więcej obszarów stresu może poruszać się jednocześnie, czego wynikiem może być kolejne ogromne trzęsienie ziemi. Instytut zamierza kontynuować monitorowanie i ocenę możliwości wystąpienia ogromnego trzęsienia ziemi.

Tektoniczna struktura Tokio i okolic jest skomplikowana, z dwoma oceanicznymi płytami w subdukcji poniżej płyty gruntu, na którym znajduje się archipelag japoński.

Średnia liczba wstrząsy mierzona w wielkości 3 lub więcej w ciągu pięciu lat poprzedzających marcową katastrofę to było osiem miesięcznie. Instytut odkrył, że liczba małych płytkich drżeń na granicach uskoków, które nie są odczuwane przez ludzi drastycznie wzrosła po 11 marca.

Również wstępnie obserwowana liczba wstrząsów wielkości 3 lub większej występujących na styku płyt między 11 marca i 20 sierpnia na głębokości od 60 do 70 km poniżej północnej Zatoki Tokijskiej wzrosła około czterokrotnie.

Podobnie liczba wstrząsów na granicy płyt występujących na głębokości od 40 do 55 kilometrów w południowej prefekturze Ibaraki wzrosła około 20-krotnie.

Liczba trzęsień śródlądowych nie wzrosła drastycznie, ale instytutu powiedział, że rodzaje wstrząsów wyraźnie się zmieniły.

W przeszłości miało już miejsce ogromne trzęsienie ziemi poniżej Tokio i jego okolic. W 1923 roku wielkość wstrząsów zarejestrowano na 8 w skali Richtera. Wielkie trzęsienie ziemi Kanto miało epicentrum w południowej części zatoki Tokijskiej.