Przegląd aktywności wulkanicznej na świecie w pierwszym tygodniu 2025 roku

 

Ahyi (Stany Zjednoczone):
Ten podwodny wulkan, wznoszący się do zaledwie 75 metrów pod powierzchnią oceanu, wykazywał niepokojące oznaki aktywności do 3 stycznia. Czujniki ciśnienia w pobliżu Wake Island zarejestrowały sygnały świadczące o aktywności wulkanicznej. Zdjęcia satelitarne pokazały wyraźne oznaki podwodnej aktywności, w tym plamę przebarwionej wody rozciągającą się na 2,3 km. Ta aktywność przypomina wcześniejsze erupcje z lat 1979 i 2014.

Dieng Volcanic Complex (Indonezja):
Ten fascynujący kompleks wulkaniczny, znany z najstarszych świątyń hinduistycznych na Jawie, doświadczył erupcji freatycznej 18 grudnia. Erupcja trwała 57 sekund i wyrzuciła błoto na odległość do 50 metrów. Utworzyła się gęsta biała chmura sięgająca 70 metrów nad powierzchnię wody. Kompleks zawiera wiele kraterów i stożków, a emisje gazów stanowią stałe zagrożenie dla okolicznych mieszkańców.

Fentale (Etiopia):
Ten wulkan doświadczył znaczącej aktywności sejsmicznej związanej z intruzją magmową, która rozpoczęła się we wrześniu 2024 roku. Dane satelitarne wykazały uniesienie gruntu o ponad 40 cm. Aktywność spowodowała znaczące szkody, w tym zawalenie się ponad 30 domów i pęknięcia w drogach. Tysiące ludzi zostało ewakuowanych z zagrożonych obszarów.

Home Reef (Tonga):
Wulkan kontynuował aktywność na początku stycznia, z regularnym wyrzucaniem gazów i popiołu. Utworzona wyspa osiągnęła powierzchnię 76 000 metrów kwadratowych. Lawa systematycznie rozszerzała północne i północno-wschodnie wybrzeża nowo powstałej formacji. Aktywność ta przypomina poprzednie erupcje z lat 1984 i 2006.

Kilauea (Stany Zjednoczone):
Ten hawajski wulkan doświadczył znaczącej aktywności z erupcją rozpoczętą 23 grudnia, która zakończyła się 3 stycznia. Lawa wypływała z dwóch otworów wentylacyjnych, tworząc fontanny osiągające 20-30 metrów wysokości. Emisje dwutlenku siarki pozostawały na podwyższonym poziomie, osiągając około 30 000 ton dziennie.

Poas (Kostaryka):
Wulkan wykazał zwiększoną aktywność na początku stycznia, z erupcją 5 stycznia wyrzucającą ciemny materiał kilka metrów nad powierzchnię jeziora kraterowego. Poprzedzający okres intensyfikacji obejmował zwiększoną aktywność sejsmiczną i wzrost temperatury jeziora kraterowego. Naukowcy zaobserwowali również zwiększone emisje gazów.

Image

Aira (Japonia):
Wulkan wykazywał ciągłą aktywność z nocną poświatą widoczną w kamerach internetowych. Liczne eksplozje produkowały chmury popiołu sięgające 1,5 km nad krawędź krateru. Odnotowano wyrzuty dużych bloków skalnych na odległość do 900 metrów. Aktywność koncentrowała się w kraterze Minamidake.

Dukono (Indonezja):
Jeden z najaktywniejszych wulkanów Indonezji kontynuował erupcję z białymi i szarymi chmurami popiołu wznoszącymi się na wysokość 100-700 metrów. Emisje były szczególnie intensywne w pierwszym tygodniu stycznia. Wulkan od 1933 roku wykazuje prawie nieprzerwaną aktywność eksplozywną.

Ebeko (Rosja):
Wulkan kontynuował umiarkowaną aktywność z eksplozjami generującymi chmury popiołu sięgające 2 km wysokości. Aktywność koncentrowała się w trzech kraterach szczytowych. Na zboczach wulkanu obserwowano intensywną aktywność fumaroli.

Great Sitkin (USA):
Wulkan kontynuował powolną ekstruzję lawy w kraterze szczytowym. Sieć sejsmiczna rejestrowała małe trzęsienia ziemi związane z trwającą erupcją. Obserwowano podwyższone temperatury powierzchni na szczycie, co świadczy o świeżo wylanej lawie.

Ibu (Indonezja):
Wulkan produkował gęste chmury popiołu sięgające 3 km nad szczyt. Obserwowano żarzenie na szczycie i wyrzuty materiału nad aktywnym stożkiem wewnętrznym. Aktywność była intensywna i ciągła przez cały okres obserwacji.

Kanlaon (Filipiny):
Wulkan wykazywał znaczącą aktywność z 23-45 dziennymi trzęsieniami ziemi. Emisje dwutlenku siarki osiągały 5,840 ton dziennie. Ponad 13,000 osób musiało zostać ewakuowanych do schronisk. Wpływ erupcji na okolicznych mieszkańców był znaczący.

Karymsky (Rosja):
Wulkan utrzymywał umiarkowany poziom aktywności z termalnymi anomaliami widocznymi na zdjęciach satelitarnych. Jest to jeden z najaktywniejszych wulkanów Kamczatki. Historyczne erupcje charakteryzowały się głównie aktywnością eksplozywną.

Lewotobi (Indonezja):
Wulkan produkował białe i szare chmury popiołu sięgające 1,2 km nad szczyt. Żarzenie w kraterze było okresowo widoczne. Obserwowano również emisje pary wodnej i gazów sięgające 2 km wysokości.

Merapi (Indonezja):
Jeden z najaktywniejszych wulkanów Indonezji kontynuował erupcję z licznymi lawinami materiału piroklastycznego. Kopuła lawowa na południowo-zachodnim zboczu produkowała lawiny sięgające 1,9 km. Objętość kopuły oszacowano na ponad 3 miliony metrów sześciennych.

Image

Aira (Japonia):
Wulkan wykazywał ciągłą aktywność z nocną poświatą widoczną w kamerach internetowych. Liczne eksplozje produkowały chmury popiołu sięgające 1,5 km nad krawędź krateru. Odnotowano wyrzuty dużych bloków skalnych na odległość do 900 metrów. Aktywność koncentrowała się w kraterze Minamidake.

Dukono (Indonezja):
Jeden z najaktywniejszych wulkanów Indonezji kontynuował erupcję z białymi i szarymi chmurami popiołu wznoszącymi się na wysokość 100-700 metrów. Emisje były szczególnie intensywne w pierwszym tygodniu stycznia. Wulkan od 1933 roku wykazuje prawie nieprzerwaną aktywność eksplozywną.

Ebeko (Rosja):
Wulkan kontynuował umiarkowaną aktywność z eksplozjami generującymi chmury popiołu sięgające 2 km wysokości. Aktywność koncentrowała się w trzech kraterach szczytowych. Na zboczach wulkanu obserwowano intensywną aktywność fumaroli.

Great Sitkin (USA):
Wulkan kontynuował powolną ekstruzję lawy w kraterze szczytowym. Sieć sejsmiczna rejestrowała małe trzęsienia ziemi związane z trwającą erupcją. Obserwowano podwyższone temperatury powierzchni na szczycie, co świadczy o świeżo wylanej lawie.

Ibu (Indonezja):
Wulkan produkował gęste chmury popiołu sięgające 3 km nad szczyt. Obserwowano żarzenie na szczycie i wyrzuty materiału nad aktywnym stożkiem wewnętrznym. Aktywność była intensywna i ciągła przez cały okres obserwacji.

Kanlaon (Filipiny):
Wulkan wykazywał znaczącą aktywność z 23-45 dziennymi trzęsieniami ziemi. Emisje dwutlenku siarki osiągały 5,840 ton dziennie. Ponad 13,000 osób musiało zostać ewakuowanych do schronisk. Wpływ erupcji na okolicznych mieszkańców był znaczący.

Karymsky (Rosja):
Wulkan utrzymywał umiarkowany poziom aktywności z termalnymi anomaliami widocznymi na zdjęciach satelitarnych. Jest to jeden z najaktywniejszych wulkanów Kamczatki. Historyczne erupcje charakteryzowały się głównie aktywnością eksplozywną.

Lewotobi (Indonezja):
Wulkan produkował białe i szare chmury popiołu sięgające 1,2 km nad szczyt. Żarzenie w kraterze było okresowo widoczne. Obserwowano również emisje pary wodnej i gazów sięgające 2 km wysokości.

Merapi (Indonezja):
Jeden z najaktywniejszych wulkanów Indonezji kontynuował erupcję z licznymi lawinami materiału piroklastycznego. Kopuła lawowa na południowo-zachodnim zboczu produkowała lawiny sięgające 1,9 km. Objętość kopuły oszacowano na ponad 3 miliony metrów sześciennych.

Nevado del Ruiz (Kolumbia):
Wulkan kontynuował aktywność erupcyjną z ciągłymi emisjami popiołu i gazu. Chmury wznosiły się na wysokość 2-2,1 km nad szczyt. Aktywność sejsmiczna związana z pękaniem skał zmniejszyła się w porównaniu do poprzedniego tygodnia. Emisje dwutlenku siarki utrzymywały się na podwyższonym poziomie.

Paluweh (Indonezja):
Wulkan wykazał spadek aktywności w ostatnich dniach grudnia, co doprowadziło do obniżenia poziomu alertu. Nie obserwowano emisji, a sieć sejsmiczna odnotowała zmniejszenie liczby trzęsień ziemi. Jest to znacząca zmiana w porównaniu z wcześniejszą intensywną aktywnością.

Reventador (Ekwador):
Wulkan utrzymywał stałą aktywność z 62-88 dziennymi eksplozjami. Obserwowano nocne żarzenie i materiał wyrzucany na odległość do 900 metrów poniżej krawędzi krateru. Chmury popiołu i gazu wznosiły się na wysokość 300-1000 metrów.

Sangay (Ekwador):
Ten izolowany wulkan kontynuował aktywność erupcyjną z 45-156 dziennymi eksplozjami. Chmury gazu i popiołu wznosiły się do kilometra nad szczyt. Jest to jeden z najbardziej aktywnych wulkanów Ekwadoru.

Semeru (Indonezja):
Najwyższy wulkan Jawy kontynuował aktywność erupcyjną z kilkoma dziennymi wydarzeniami. Gęste biało-szare chmury wznosiły się na wysokość 300-1200 metrów. Wprowadzono strefę wykluczenia w promieniu 5 km od szczytu.

Sheveluch (Rosja):
Wulkan kontynuował ekstruzję lawy w dwóch kopułach. Obserwowano anomalie termalne nad kopułami na zdjęciach satelitarnych. Jest to jeden z największych i najaktywniejszych wulkanów Kamczatki.

Suwanosejima (Japonia):
Wulkan wykazywał ciągłą aktywność erupcyjną z nocnym żarzeniem widocznym w kamerach. Eksplozje produkowały chmury popiołu wznoszące się 0,5-1,1 km nad krater. Mieszkańcy pobliskiej wioski słyszeli okresowe grzmoty.

Taal (Filipiny):
Wulkan kontynuował aktywność erupcyjną z dziennymi emisjami wznoszącymi się 550-900 metrów nad krater. Odnotowano zwiększoną aktywność sejsmiczną i znaczący wzrost wartości RSAM. Wystąpiło niewielkie wydarzenie freatomagmatyczne trwające trzy minuty.

Villarrica (Chile):
Wulkan doświadczył kilku małych eksplozji 7 stycznia. Kamery zarejestrowały białe i szare smugi wznoszące się z krateru. Jest to jeden z najbardziej aktywnych wulkanów Chile, pokryty lodowcem.