Potężny rozbłysk klasy X miał miejsce na Słońcu w nocy z 17 na 18 lutego. Rozbłysk osiągnął poziom X2.2 i miał miejsce na krótko przed północą. Poprzedziło go kilka słabych flar klasy C.

Intensywność promieniowania rentgenowskiego rozbłysków słonecznych jest oznaczona literami A, B, C, M, X, gdzie X jest przypisany najsilniejszym rozbłyskom. Wcześniej Słońce było niezwykle aktywne pod koniec grudnia 2022 r. i na początku stycznia 2023 r. 

W styczniu naukowcy zarejestrowali już kilka rozbłysków klasy X, które nie doprowadziły do ​​silnych burz magnetycznych na Ziemi. Naukowcy nazwali wzrost aktywności Słońca obserwowany na przełomie 2022 i 2023 roku jako najsilniejszy od 2017 roku. W połowie stycznia okres ten dobiegł końca, naukowcy przypisywali to temu, że Słońce spaliło cały nadmiar energii czynnej. Teraz jednak mamy do czynienia z nawrotem aktywności a na widocznej tarczy słonecznej jest aktualnie siedem plam słonecznych.

Rozbłyski słoneczne mogą powodować burze magnetyczne na Ziemi, które z kolei powodują awarie sieci energetycznych, a także wpływają na trasy migracji ptaków i zwierząt. Silne burze powodują zakłócenia w komunikacji krótkofalowej i systemach nawigacji, a także awarie zasilania w sieciach przemysłowych. Również zwiększona aktywność słoneczna może rozszerzyć geografię obserwacji zórz polarnych.

Słońce to kula wrzącej plazmy, której górne warstwy są nieustannie „mieszane”, co w połączeniu z wysokim przewodnictwem elektrycznym jego materii tworzy silne pole magnetyczne. Linie tego pola często wychodzą poza gęstsze warstwy Słońca i pękają, co prowadzi do pojawienia się plam, rozbłysków i potężnych CME (koronalny wyrzut masy).

Jednocześnie na Słońcu pozostają ośrodki aktywności, w tym niezwykle duże skupiska plam słonecznych, których łączna powierzchnia zbliża się do maksymalnych wartości w historii. Istniała więc możliwość, że ośrodki te ponownie ożyją i seria eksplozji zostanie wznowiona.