Pierwsze DNA powstało wcześniej niż życie na Ziemi

Dobrych Świąt Wielkoanocy wszsytkim twórcom oraz czytelnikom tego zacnego portalu! Właśnie wróciłam z Rezurekcji i tu zajrzałam. Napiszcie jak się ma ta wiadomość o RNA i DNA do wielkiego wybuchu, bo coś mi się wydaje, że brakuje tu ogniw, jak nie całych łańcuchów.

Oto jest wielka tajemnica życia ,której prawdopodobnie nigdy nie uda się jej zgłębić za pomocą intelektualizowania. Bo jak niby proste cząsteczki chemiczne miałyby stworzyć tak skomplikowaną i uporządkowaną strukturę jak DNA a te później "samo" pierwsze żywe komórki ,które dalej się zorganizowały ,dzieląc zadaniami zbudowały samodzielne organizmy żywe ,których mnogość możemy dzisiaj podziwiać ??? To równie prawdopodobne jak to ,że z kupki złomu i rupieci na wysypisku "sam" powstanie statek kosmiczny na dodatek z oprogramowaniem ... Niestety ale za tym wszystkim musi stać jakaś inteligencja twórcza ( MOC ), pytanie tylko skąd się ona wzięła ??? I koło się zamyka. Kłopot w tym ,że człowiek jest jedynym ziemskim gatunkiem ,który tworzy pytania na które nie potrafi znaleźć odpowiedzi.

Życie na Ziemi nie mogłoby istnieć, gdyby wewnątrz komórek nie współdziałały ze sobą DNA i RNA.

Właśnie z powodu tej fascynującej molekularnej współpracy, logicznie i trzeźwo myślącym ludziom trudno jest uwierzyć, że żywe komórki pojawiły się przez przypadek.

Zaglądając w głąb ludzkiego ciała aż do wnętrza mikroskopijnych komórek, stwierdzamy, iż jesteśmy zbudowani przede wszystkim z cząsteczek białka. Większość z nich ma postać jakby wstążek złożonych z aminokwasów i poskręcanych w najróżniejsze struktury przestrzenne. Mogą na przykład mieć kształt kulisty lub przypominać harmonijkę.

Białko może się składać zaledwie z 50 albo aż z tysięcy aminokwasów, połączonych ze sobą w ściśle określonym porządku. Nawet w najprostszej komórce znajdują się tysiące różnych rodzajów białek, mających przeciętnie po 200 aminokwasów. Czy jest możliwe, by kiedykolwiek na naszej planecie przypadkiem powstało choćby jedno białko spełniające w komórce określoną funkcję? Według pewnych szacunkowych obliczeń prawdopodobieństwo uformowania się takiego białka, złożonego tylko ze 100 aminokwasów, ma się jak jeden do biliarda!

Niektóre białka razem ze związkami tłuszczopodobnymi tworzą błony komórkowe. Inne pomagają rozprowadzać tlen z płuc po całym organizmie. Jeszcze inne to katalizatory, które trawią nasze pożywienie, rozkładając zawarte w nim białka na aminokwasy. To zaledwie kilka spośród tysięcy zadań wykonywanych przez białka. Można o nich powiedzieć, że są wykwalifikowanymi pracownikami w służbie życia, a bez nich w ogóle nie byłoby żywych organizmów!

Ponieważ komórki zbudowane są z białek, to ciągle potrzebują nowych cząsteczek białka, by zastępować nimi zużyte, katalizować reakcje chemiczne i tworzyć nowe komórki. Produkcja tych cząsteczek przebiega według instrukcji zawartych w DNA, więc białka nie istniałyby bez pomocy DNA!

RNA jest niezbędne do syntezy białek, ale samo nie może powstać bez ich udziału. Jak więc którakolwiek z tych cząsteczek mogła się pojawić samorzutnie?

Cząsteczki DNA znajdują się w jądrach komórkowych. Ich zadaniem jest nie tylko udostępnianie instrukcji niezbędnych do produkcji białek, ale też przechowywanie informacji genetycznych, przekazywanych następnym pokoleniom komórek. Swym kształtem przypominają skręconą drabinę sznurową (jest to tak zwana podwójna helisa). Każdy z dwóch „sznurów” składa się z ogromnej liczby elementów zwanych nukleotydami, których są cztery rodzaje: adenina (A), guanina (G), cytozyna (C) i tymina (T). Litery tego „alfabetu DNA” łączą się parami — A z T, G z C — tworząc „szczeble” owej helikalnie skręconej drabiny. W sumie mieści ona tysiące genów, czyli jednostek dziedziczności.

Pojedynczy gen zawiera informacje potrzebne do syntezy białka. O tym, jakie ono ma być, decyduje sekwencja liter (nukleotydów) w genie, stanowiąca zakodowaną instrukcję, swego rodzaju plan budowy. A zatem DNA, dzięki wszystkim swym podjednostkom, kryje w sobie wzorzec życia. Bez tych zakodowanych informacji nie istniałyby rozmaite białka, a co za tym idzie nie byłoby żywych organizmów.

Ponieważ jednak plan budowy białek jest przechowywany w jądrze komórkowym, a powstają one na zewnątrz jądra, potrzebna jest dodatkowa pomoc, by te zakodowane instrukcje dostarczyć na „plac budowy”. Pomoc taką zapewnia RNA (kwas rybonukleinowy), mający podobną budowę chemiczną jak DNA, a w realizacji całego zadania bierze udział kilka rodzajów tej substancji.

Operacja rozpoczyna się w jądrze komórkowym, gdzie fragment DNA ulega rozpleceniu — dwa sznury owej drabiny zostają od siebie odsunięte. Dzięki temu odpowiednie litery RNA mogą się przyłączać do odsłoniętych liter DNA, znajdujących się w jednym z tych sznurów, a pewien enzym dołącza je do tworzącego się łańcucha RNA. W ten sposób informacja zawarta w DNA zostaje przepisana na RNA w swoistym dialekcie języka DNA. Tak zbudowany łańcuch oddziela się od cząsteczki DNA, a ona sama ponownie się splata.

Po dalszych modyfikacjach powstaje aktywna cząsteczka RNA zawierająca zakodowaną informację. Następnie opuszcza jądro i dociera do miejsca produkcji białek, gdzie owa informacja zostaje odkodowana. Każda trójka liter RNA tworzy „słowo”, któremu odpowiada ściśle określony aminokwas. Inny typ RNA szuka właściwego aminokwasu, chwyta go, korzystając z pomocy enzymu, i transportuje na „plac budowy”. Informacja zakodowana w RNA jest stopniowo odczytywana i „tłumaczona”, dzięki czemu tworzy się coraz dłuższy łańcuch aminokwasów. Łańcuch ten zwija się w niepowtarzalną strukturę i w efekcie powstaje jakiś rodzaj białka. A liczba różnych jego rodzajów w naszym ciele prawdopodobnie przekracza 50000!

Sam proces zwijania się białka także ma wielkie znaczenie. W 1996 roku uczeni z całego świata postanowili rozwiązać ten złożony problem: jak pojedyncze białko, będące początkowo długim łańcuchem aminokwasów, zwija się w skomplikowaną strukturę, która decyduje o jego funkcji w procesach życiowych?!

Wówczas naukowcy oszacowali, że w wypadku średniej wielkości łańcucha zbudowanego ze 100 aminokwasów, rozwiązanie tego problemu (zwijania się białka) przez sprawdzenie każdej możliwości, zajęłoby ich ówczesnym komputerom tryliard lat!

Nie mam zielonego pojęcia w jakim czasie poradziłyby sobie z tym zadaniem dzisiejsze komputery, ale wówczas uczeni musieli się poddać, i ten naukowy fakt daje mi pewne wyobrażenie, jak niezwykle skomplikowany jest ten proces!

A czy domyślacie się, ile czasu zabiera naszemu organizmowi utworzenie łańcucha 20 aminokwasów?

Około jednej sekundy! Procesy te nieustannie przebiegają w komórkach całego naszego ciała, od stóp do głów!

Jaki stąd wniosek? Współpraca ta, która umożliwia powstawanie i dalsze istnienie organizmów żywych, a obejmuje jeszcze wiele innych czynników, przechodzi nasze ludzkie pojęcie i budzi zdumienie!

Przy tym termin „współpraca” dość słabo oddaje to precyzyjne współdziałanie, jakie jest nieodzowne, by na podstawie informacji zawartych w DNA i przy użyciu różnych form wyspecjalizowanych cząsteczek RNA mogło powstać białko.

 Nie można też nie wspomnieć o rozmaitych enzymach, z których każdy odgrywa swoistą i bardzo ważną rolę. Kiedy w naszym ciele powstają nowe komórki, a dzieje się to bez udziału naszej świadomości miliardy razy na dzień, potrzebne są im kopie wszystkich trzech rodzajów składników: DNA, RNA i białek! Zrozumiałe więc, że bez tych trzech elementów, powstałych dokładnie w jednej i tej samej chwili, i bez współdziałania między nimi życie nie mogłoby powstać!

Czy rozsądna jest zatem hipoteza, że każdy z tych trzech molekularnych współpracowników pojawił się "przez przypadek", samoistnie w tym samym czasie i miejscu, oraz był tak precyzyjnie dopasowany do pozostałych, iż zaczęły wspólnie tworzyć opisane tu cuda?

Hipoteza "świata RNA" ma bardzo poważną wadę, bo nie wyjaśnia skąd pochodziła energia potrzebna do produkcji pierwszych cząsteczek RNA. A co więcej, badacze nie znaleźli dotąd cząsteczki RNA, która potrafiłaby stworzyć od zera kopię samej siebie. Nie wiadomo także, gdzie RNA miałby się pojawić po raz pierwszy, więc zasadnicza jej część ma charakter pobożnych życzeń!

Zanim ktoś napisze, że "zarodki życia dostały się na naszą planetę z przestrzeni kosmicznej", to niech mi najpierw odpowie na pytanie, w jaki sposób w owej przestrzeni one powstały?

Najłatwiej ludziom powiedzieć, że życie "przybyło z kosmosu", i umieścić tę niewygodną "tajemnicę" gdzie indziej, umiejscowić powstanie życia w innej galaktyce, i odsunąć gdzieś bardzo daleko ten problem, wcale go nie rozwiązując!

Życie zawsze bierze początek z już istniejącego życia, więc nie mówcie, że w "zamierzchłej przeszłości", lub gdzieś daleko w kosmosie to fundamentalne prawo zostało naruszone!

Pozdrawiam Redakcję i Czytelników tego wyjątkowego portalu, którzy dobrze wiedzą, że Stwórcą życia jest Jehowa Bóg,  i że to On ma wszelką władzę nad życiem i śmiercią, i dlatego Jego umiłowany Syn zmartwychwstał!