Papież Franciszek zatwierdził nowe statuty banku watykańskiego, nakładające m.in. obowiązek przeprowadzenia zewnętrznego audytu. Głowa kościoła katolickiego wprowadziła również inne zmiany, mające na celu zreformowanie instytucji, która w ostatnich latach musiała zmagać się z wieloma kryzysami wizerunkowymi.

Zatwierdzone przez papieża statuty podsumowują sześcioletni pontyfikat Franciszka, dla którego reforma banku watykańskiego stała się jednym z priorytetów. W poprzednich latach bank był wielokrotnie oskarżany o korupcję, uchylanie się od płacenia podatków, malwersacje, oszustwa związane z nieruchomościami, a nawet pranie brudnych pieniędzy.

Redaktor naczelny Vatican Insider, Andrea Tornielli, nazwał nowe statuty "ważnym krokiem w procesie wdrożenia najlepszych międzynarodowych standardów". Początkowo papież Franciszek rozważał całkowite zamknięcie banku, formalnie znanego jako Instytut Dzieł Religijnych, ale ostatecznie postanowił kontynuować przeprowadzanie reform, zapoczątkowanych przez jego poprzednika, Benedykta XVI.

Nowe statuty nakładają m.in. obowiązek przeprowadzenia zewnętrznego audytu. Dojdzie więc do pierwszej w historii sytuacji, gdy zewnętrzne organy regulacyjne będą miały wgląd we wszystkie operacje banku. W przeszłości dochodziło już do audytów (np. w 1990 roku za sprawą decyzji Jana Pawła II), jednak zawsze były one przeprowadzane przez namiestników papieskich, co ułatwiało fałszowanie prawdy i ukrywanie brudnych procederów.

Nowe przepisy zakazują ponadto pracownikom banku pełnienia jakichkolwiek funkcji w instytucjach zewnętrznych. Liczba członków świeckiej rady nadzorczej Watykanu, w skład której wchodzą znani na całym świecie eksperci finansowi, została zwiększona z pięciu do siedmiu osób. Ten ruch ma osłabić pozycję komisji kardynałów, liczącej pięciu członków.

Przez dziesiątki lat przed wdrożeniem reform, Instytut Dzieł Religijnych był uwikłany w liczne skandale finansowe. Na przestrzeni ostatnich 6 lat zamknięto setki kont w banku, których deklarowanym celem teoretycznie miało być zarządzanie funduszami Kościoła, pracowników Watykanu lub katolickich organizacji charytatywnych. Często dochodziło jednak do sytuacji, gdy środki w nieuzasadniony sposób trafiały na zewnętrzne konta.