W ciągu ostatnich dziesięciu lat doszło do ogromnej ilości osuwisk. Większość z nich wystąpiła w wyniku towarzyszących im trzęsieniom ziemi. Zjawiska tego typu są widocznym efektem procesów geofizycznych wywołanych zjawiskami sejsmicznymi oraz w mniejszym stopniu hydrologicznymi.

Jeden z profesorów Uniwersytetu w Durham,  D. Petli, postanowił przeprowadzić analizę występowania zjawisk takich jak osuwiska, czy zapadliska. Naukowiec dokonał operacji, w której wprowadził na mapę miejsca występowania takich zjawisk oraz skorelował te zjawiska z potwierdzonymi ofiarami śmiertelnymi.

Jedynie w okresie od 2004 do 2010 roku, kiedy  obserwowano sporą aktywność sejsmiczną doszło do 2620 osuwisk w wyniku, których śmierć poniosło 32 322 osoby. Naukowiec określił również, które obszary na świecie są najbardziej narażone na wystąpienie osuwisk. 

Według niego szczególnie narażone są południowe części łańcuch Himalajów,  południowo-zachodnie wybrzeże Indii, Sri Lanka,  południowe i wschodnie wybrzeże Chin do około 100 km w głąb lądu, centralne Chin, głównie w obszarach górskich prowincji Syczuan,  południe Filipin, centralne wyspy z Karaibów, północ i południe Meksyku,  Indonezja, zwłaszcza wokół Javy. Jak wiadomo są to też miejsca szczególnie narażone na wystąpienie silnych zjawisk sejsmicznych.

W sumie analizowano okres od 1 września 2002 do czasów współczesnych i okazało się, że skumulowana liczba ofiar w wyniku osuwisk w ciągu dekady osiągnęła wielkość 89 177 osób. Oznacza to, że co roku w wyniku takich zjawisk ginie prawie 9000 ludzi.