Zespół badawczy z Uniwersytetu Oksfordzkiego zlokalizował krater, który powstał po upadku wielkiego meteorytu. Okazuje się, że było to uderzenie największego ciała niebieskiego w historii Wysp Brytyjskich.

Już w 2008 roku, naukowcy z Uniwersytetów w Oksfordzkie i Aberdeen znaleźli dowody na upadek ogromnego meteorytu. Poszukiwania były wtedy prowadzone niedaleko szkockiego miasteczka Ullapool, położonego nad Zatoką Loch Broom. Zespół znalazł specyficzne zielone plamy na skałach, które mogą sugerować upadek meteorytu. Testy laboratoryjne wskazały na zawarte w plamach zdeformowane kryształy kwarcu, a także platynę i pallad.

Tymczasem najnowsze badania, prowadzone przez dr Kena Amora i jego zespół, pozwoliły ustalić położenie krateru uderzeniowego. Dokonano tego dzięki dokładnym obserwacjom terenowym, a także rozkładowi rozrzuconych fragmentów skał i orientacji cząstek magnetycznych. Miejsce upadku meteorytu zostało odnalezione w odległości 15-20 km na zachód od szkockiego wybrzeża w cieśninie The Minch.

Materiał powstały po uderzeniu wielkiego meteorytu rzadko się zachowuje, ponieważ bardzo szybko ulega erozji. Jednak w tym konkretnym przypadku, meteoryt wylądował w starożytnej dolinie ryftowej. Świeże osady szybko przykryły krater, dzięki czemu zachował się aż do dnia dzisiejszego. Naukowcy planują teraz przeprowadzić szczegółowe badania geofizyczne.

Jak wynika z przeprowadzonych szacunków, krater posiada około 13-14 km szerokości i 3 km głębokości. Przypuszcza się, że impakt miał miejsce około 1,2 miliarda lat temu i mógł tego dokonać meteoryt o średnicy około 1 km. Ciała niebieskie takich rozmiarów uderzają w Ziemię raz na 100 000 do miliona lat, choć pewności nie ma – ze względu na szybką erozję kraterów uderzeniowych, nie potrafimy dokładnie ustalić, ilu takich impaktów Ziemia doświadczyła w przeszłości.