Po raz pierwszy w historii, udało się zlokalizować źródło szybkiego błysku radiowego FRB (Fast Radio Burst). Jest to tajemniczy fenomen pozagalaktyczny lub galaktyczny, którego przyczyny do dzisiaj pozostają nieznane. 

Szybkie błyski radiowe, FRB są znane astrofizykom dopiero od 10 lat, ale do dzisiaj nikt nie wie jak właściwie powstają. Do tej pory zaobserwowano jedynie 18 takich zjawisk, jednak sądzi się, że codziennie dochodzi do nas wiele takich sygnałów tylko nie potrafimy wszystkich wykryć. Źródła tych FRB, które wykryliśmy pozostawały dla nas niewiadome ze względu na krótki czas trwania zdarzenia, ale wydawało się, że pochodziły z wszystkich stron nieba jednocześnie. Wiadomo, że przeważnie zjawiska te trwają przez milisekundy, ale w tym krótkim czasie dochodzi do emisji o energii nawet 500 milionów słońc.

Tym bardziej należy docenić fakt, że w końcu udało się zlokalizować źródło pochodzenia FRB, co stanowi niezwykłą okazję do badań tego tajemniczego fenomenu astronomicznego. FRB 121102 pochodzi z karłowatej galaktyki znajdującej się 2,5 miliarda lat świetlnych od Ziemi. Udało się zlokalizować źródło, ponieważ w odróżnieniu od poprzednio zarejestrowanych błysków FRB, ten powtarzał się. Dzięki zespolonym w sieć, 27 teleskopom z Nowego Meksyku (Karl G. Jansky Very Large Array),oraz z Arecibo, wykryto w sumie aż 9 sygnałów z tego jednego źródła. To z pewnością czyni FRB 121102 wyjątkowym.

Gdy koordynaty wskazane przez astrofizyków sprawdzono w znajdującym się na Hawajach, optycznym obserwatorium Gemini, okazało się, że FRB 121102 dociera z ledwo widocznej galaktyki karłowatej o masie około 1% naszej Drogi Mlecznej. Powtarzalność sygnału wskazuje na to, że przynajmniej w tym przypadku nie było to zjawisko katastrofalne. Potwierdzono też ponad wszelką wątpliwość, że pochodzenie FRB może być pozagalaktyczne. Po pogłębionych badaniach dokonanych za pomocą europejskiej sieci radioteleskopów VLBI, zaproponowano hipotezę, że za sygnał radiowy może być odpowiedzialna supermasywna czarna dziura. Jednak nie spotyka się takich osobliwości w małych, ciemnych galaktykach. 

Zasugerowano zatem inne rozwiązanie zagadki proponując teorię, wedle której za powtarzalne sygnały FRB odpowiada aktywne jądro galaktyki, reagujące na emisje dżetów gazowych odparowujących bąble plazmy. Inna hipoteza zakłada, że za FRB odpowiadają gwiazdy neutronowe zwane magnetarami. Tylko, że zwykle emitują one promieniowanie gamma i rentgenowskie. Tak ogromne emisje energetyczne wydają się być poza ich zasięgiem.