Chińscy naukowcy odkryli, że globalna dyfuzja i osadzanie się aerozoli siarczanowych generowanych przez duże erupcje wulkaniczne było ważnym czynnikiem wymierania stworzeń lądowych pod koniec okresu permu około 250 milionów lat temu. O odkryciu donosi agencja informacyjna Xinhua.

Największe masowe wymieranie w starożytności oznaczało zanik ponad 90% gatunków morskich i ponad 70% gatunków lądowych. Według artykułu naukowego opublikowanego niedawno w czasopiśmie Earth and Planetary Science Letters uważa się, że w całej historii Ziemi duże erupcje wulkaniczne emitujące gazy zawierające siarkę miały silny wpływ na globalny klimat i ekosystemy.

Uważa się, że uwalnianie siarki z Wielkiej Prowincji Magmowej Trapów Syberyjskich, rodzaju dużych skał magmowych, które uformowały się szybko w stosunkowo krótkim okresie geologicznym, katalizowało katastrofę ekologiczną związaną z wymieraniem pod koniec permu.

Naukowcy z Uniwersytetu Nauki i Technologii w Chinach donieśli o składzie izotopowym siarki pirytu z basenu Sydney w Australii, gdzie stwierdzili gwałtowny spadek izotopów siarki, zbiegający się z poziomem stratygraficznym Ziemi. Ujemne wartości izotopów siarki w przedziale wymierania dostarczyły nowych dowodów na znaczny wzrost stężenia siarczanów w atmosferze związany z opadaniem aerozoli siarczanowych z erupcji w pułapkach syberyjskich.

Wyniki badań sugerują, że deszcze kwasu siarkowego i zubożenie warstwy ozonowej mogły znacząco zdegradować globalne środowisko, prowadząc do wyginięcia na ziemi pod koniec permu.