W odległym regionie Nepalu znaleziono około setki maleńkich krokodyli. Stanowią one szansę na przetrwanie dla jednego z najrzadszych gatunków gadów na Ziemi. Gawial gangesowy wyróżnia się na tle innych krokodyli. Posiada charakterystyczny, bardzo wąski pysk i grzbiet pokryty czterema podłużnymi rzędami płyt kostnych. Zwierzę zajmuje duże rzeki i żywi się rybami, ptakami oraz małymi ssakami. Choć samice gawiala gangesowego składają do 40 jaj, gatunek ten jest obecnie bliski wymarcia.

Małe gawiale gangesowe napotkano wygrzewające się na piaszczystym brzegu w Parku Narodowym Bardia. Ostatni raz gatunek był widziany w tym miejscu około 30 lat temu. Duża liczebność młodych może w znacznym stopniu przyspieszyć rozmnażanie się zagrożonego gatunku w Nepalu. Oprócz tego kraju niewielkie populacje gawiali żyją również na terenie Indii i Bangladeszu.

Krokodyle, które odkryto na plaży w Parku Narodowym Bardia, znajdują się w miejscu niedostępnym dla większości ludzi. Aby się do nich dostać, badacze musieli odbyć wielogodzinną wędrówkę przez dżunglę. Naukowcy zlokalizowali krokodyle już w lipcu, jednak przez długi czas trzymali tę informację w sekrecie, ze względu na ochronę przyrody. Być może dlatego gatunek zdołał rozmnożyć się tak licznie.

Aktualnie małe gawiale gangesowe mają około 30 cm długości, stanowiąc dokładne, miniaturowe odwzorowanie dorosłych gadów. Oprócz około setki małych krokodyli zlokalizowano również dwie dorosłe samice i jednego samca. Aktualnie w Nepalu żyje mniej niż 100 dorosłych osobników gawiala gangesowego, z czego znacząca większość występuje w innym parku narodowym, Chitwan.

Dorosłe gawiale gangesowe to pokaźne gady. Samce osiągają ponad 5 m długości i 250 kg wagi. Krokodyle stanowią niewielkie zagrożenie dla ludzi. Mimo tego polowano na nie i zabierano ich jaja, co w znaczącym stopniu przetrzebiło liczebność gadów. Choć aktualnie praktyki te są zakazane, zanieczyszczenia siedlisk zwierząt, rybołówstwo oraz rolnictwo w dalszym ciągu uniemożliwiają wielu osobnikom prawidłowe funkcjonowanie.