Starsi ludzie, którzy przeżyli okropności Holokaustu w latach czterdziestych, częściej cierpią na choroby chroniczne niż ich „zwykli" rówieśnicy, ale żyją średnio o siedem lat dłużej.

Te niecodzienne wyniki pochodzą z badania przeprowadzonego przez firmę ubezpieczeniową Maccabi Healthcare Services. Przedstawiono je w artykule opublikowanym w czasopiśmie JAMA. „To do pewnego stopnia tajemnica", przyznaje słynny izraelski lekarz Gideon Koren: „Jak możesz być bardziej chorym i żyć dłużej"?

W obszernych bazach ubezpieczeń zdrowotnych zebranych przez Maccabi Healthcare Services naukowcy zgromadzili dane dotyczące około 39 tys. Izraelczyków urodzonych w Europie w latach 1911-1945. i ocalałych z Holokaustu, a także około 35 tysięcy ich rówieśników, którzy urodzili się i spędzili całe życie na terenie swojego kraju. Analiza wykazała, że częstość występowania poważnych chorób przewlekłych w pierwszej grupie była istotnie wyższa. W przypadku chorób nowotworowych wykazano to wcześniej, ale to samo, jak się okazało, dotyczy innych problemów, od otępienia po osteoporozę, prowadząc do zwiększonej kruchości kości i niebezpiecznych złamań.

Jednak patrząc na śmiertelność w tej grupie, obraz pokazał dokładnie odwrotnie. Dla ofiar Holokaustu do końca 2017 r. było to 25,3%, podczas gdy średnia dla populacji wynosiła 41,1%. Mediana przewidywanej długości życia wyniosła 84,8 lat, w porównaniu do 77,7 lat przeciętnej w kraju. Przyczyny tego nie są znane. Możliwe jest, że tacy ludzie zwracają większą uwagę na swój stan i częściej szukają pomocy medycznej, która zapewnia bardziej obszerną dokumentację medyczną i dłuższą oczekiwaną trwałość życia.

Autorzy zauważają jednak, że stara trauma psychologiczna i fizjologiczna może przyczynić się do dłuższego życia. Ludzie, którzy przeżyli ludobójstwo, mogą mieć nawyki, charakter i zachowanie, które promują długowieczność, tj. dbałość o własne zdrowie i dobre samopoczucie, aktywne i wzajemnie korzystne więzy społeczne, optymizm itp.

„To bardzo wyjątkowa grupa" - kontynuuje Gideon Koren, „której większość przeżyła obozy, klęskę.... Są oni bardzo nietypowi zarówno pod względem emocjonalnym, jak i genetycznym". W rzeczywistości nie można zignorować wpływu silnego stresu na genom, a dokładniej na epigenetyczną regulację aktywności genów, która może nie tylko długoterminowo wpływać na ciało, ale także być dziedziczona. Ostateczne przyczyny takiej paradoksalnej długowieczności mogą wyjaśnić przyszłe badania i lepsze zrozumienie długoterminowych skutków stresu.