Arktyka ociepla się szybciej niż jakikolwiek inny region na Ziemi. Zrozumienie perspektywy tego szybkiego ocieplenia jest trudne, ponieważ zapisy instrumentalne w regionach polarnych są często krótkie lub niekompletne, a dobrze datowane dane dotyczące temperatury są w dużej mierze niedostępne.

Zespół naukowców przedstawił perspektywę długoterminową, rekonstruując zmienność temperatury w okresie letnim na Półwyspie Jamalskim – niedawnym gorącym punkcie ocieplenia – w ciągu ostatnich 7638 lat, korzystając z corocznych rejestrów słojów drzew. Niedawne antropogeniczne ocieplenie przerwało wielotysiącletni trend w kierunku chłodzenia.

Odkryli, że ocieplenie w epoce industrialnej było bezprecedensowe pod względem szybkości i spowodowało, że temperatury latem wzrosły do ​​poziomów wyższych niż te zrekonstruowane w ciągu ostatnich siedmiu tysiącleci (zarówno średnio w ciągu 30 lat, jak i częstotliwość ekstremalnych lat).

Syberia jest jednym z najbardziej ocieplających się regionów na świecie, a fale upałów osiągnęły alarmujący nowy poziom w ostatnich latach, zwłaszcza w 2020 r., kiedy temperatury na Syberii wzrosły do ​​rekordowego 38 ° C nad kołem podbiegunowym. To ogromne nagromadzenie ciepła w Arktyce przyczynia się do szybkiego zanikania lodu morskiego, przyspieszając topnienie bogatej w węgiel wiecznej zmarzliny i powodując ogromne pożary. 

Gorętszy klimat na Syberii ma niszczący, kaskadowy wpływ na lokalne ekosystemy, społeczności ludzkie i środowisko zbudowane.  Wpłynie również na globalny system klimatyczny jako całość, na przykład poprzez zwiększoną emisję gazów cieplarnianych z wiecznej zmarzliny, największą powierzchnię torfowisk na Ziemi i pożary lasów, zmniejszenie pokrywy śnieżnej i topnienia lodu, a nawet zmiany w procesach fizycznych Ocean Arktyczny.