Nowe badania przeprowadzone na Uniwersytecie w Arizonie dostarczyły kluczowych dowodów na temat historycznej aktywności sejsmicznej w północno-zachodnim Pacyfiku, opierając się na analizie słojów drzew. Badacze zidentyfikowali istotne zdarzenie sejsmiczne, które miało miejsce w regionie równin Puget w zachodnim Waszyngtonie między końcem 923 roku a początkiem 924 roku.

Na podstawie analizy, około tysiąc lat temu doszło do pęknięcia płytkich uskoków w tym regionie, znajdujących się na głębokości nieco poniżej 30 km pod powierzchnią ziemi. Te zdarzenia miały charakterystykę porównywalną z niedawnymi trzęsieniami ziemi w rejonie granicy turecko-syryjskiej, które spowodowały znaczące zniszczenia w infrastrukturze oraz przyczyniły się do śmierci ponad 50 tysięcy ludzi.

Znaczenie odkrycia ma kluczowe implikacje dla mieszkańców północno-zachodniego Pacyfiku. Region ten, w którym zamieszkuje ponad 4 miliony ludzi, obejmuje główne ośrodki miejskie takie jak Seattle, Tacoma i Olympia. Historyczne zapisy sejsmiczne sugerują, że region mógł być dotknięty albo pojedynczym trzęsieniem ziemi o sile 7,8 na skali Richtera, albo serią trzęsień o sile około 7,5 i 7,3. Takie dane sugerują możliwość wystąpienia podobnych, destrukcyjnych zdarzeń sejsmicznych w przyszłości.

Jednym z istotnych aspektów analizy była identyfikacja połączeń między płytkimi uskokami w regionie. Jak zauważył główny autor badania, profesor Brian Black, aktywność sejsmiczna na jednym uskoku może wpływać na naprężenia i aktywność w innych, sąsiednich uskokach, zarówno poprzez połączenia strukturalne, jak i poprzez przeniesienie naprężeń. Ta dynamika nie jest obecnie uwzględniana w wielu regionalnych modelach zagrożeń, ale zalecane jest jej uwzględnienie w celu dokładniejszej analizy ryzyka.

Chociaż istnienie płytkich uskoków w północno-zachodnim Pacyfiku było znane od lat 60. XX wieku, to dopiero obecne badanie dostarczyło dokładniejszych informacji na temat ich aktywności sejsmicznej. Na podstawie analizy próbek słojów drzew naukowcy byli w stanie zidentyfikować wspólny czas śmierci drzew wzdłuż różnych linii uskoków, co sugeruje synchroniczność trzęsień ziemi.

Podsumowując, rezultaty badań z Uniwersytetu w Arizonie dostarczyły cennych informacji dotyczących historycznej aktywności sejsmicznej w północno-zachodnim Pacyfiku. Te informacje podkreślają pilną potrzebę aktualizacji modeli zagrożeń oraz podniesienia świadomości społecznej na temat ryzyka związanego z trzęsieniami ziemi w tym regionie. W świetle tych odkryć profesor Black przestrzega: „Musimy być lepiej przygotowani na takie trzęsienia ziemi, ponieważ mogą się one powtórzyć w przyszłości”.