Nagłe zatrzymanie krążenia (NZK) stanowi poważny problem zdrowia publicznego, odpowiadając za do 50% zgonów z powodu chorób serca i 20% zgonów w krajach o wysokich dochodach. Szczególnie niepokojący jest wzrost ryzyka SCD wśród osób z cukrzycą typu 2 (T2D), gdzie ryzyko to jest dwukrotnie wyższe niż w ogólnej populacji.

Niedawne badania zaprezentowane na dorocznym spotkaniu Europejskiego Stowarzyszenia Badań nad Cukrzycą podają nowe informacje na temat czynników ryzyka związanych z chorobami układu krążenia u osób chorych na T2D. Badanie przeprowadzone przez Petera Harmsa i jego zespół z Uniwersytetu w Amsterdamie polegało na analizie klinicznej 3919 osób z T2D, w tym 689 przypadków SCA i 3230 osób z grupy kontrolnej.

Naukowcy skupili się na określeniu cech związanych ze zwiększonym ryzykiem rozwoju SCA, analizując wskaźniki kliniczne, leki i historię medyczną z dokumentacji lekarzy pierwszego kontaktu z pięciu lat poprzedzających wystąpienie NZK. Ujawnione czynniki ryzyka obejmują historię arytmii, nieznane palenie, stosowanie insuliny, a także przyjmowanie leków prokinetycznych wydłużających odstęp QTc.

Badanie podkreśla również wpływ niektórych leków na układ elektryczny serca, zwracając uwagę na wydłużenie odstępu QT, co jest związane z wieloma powszechnie stosowanymi lekami, w tym prokinetykami, antybiotykami i lekami przeciwpsychotycznymi. Leki te, jak się okazuje, mogą znacząco zwiększać ryzyko rozwoju SCA.

Analiza uwzględniła także czynniki ryzyka w odniesieniu do obecności lub braku chorób sercowo-naczyniowych (CVD) w wywiadzie pacjentów. W grupie osób z CVD uwagę zwróciły takie czynniki, jak umiarkowana i ciężka albuminuria oraz niewydolność serca. Natomiast w grupie bez wywiadu CVD istotne były niska glikemia na czczo, podwyższone skurczowe ciśnienie krwi, niski cholesterol HDL, wysoki cholesterol LDL oraz stosowanie leków wydłużających odstęp QTc.

Badanie to dostarcza cennych informacji na temat czynników ryzyka związanych z SCA u osób chorych na T2D. Rozumienie tych czynników jest niezbędne dla lekarzy i opiekunów zdrowotnych w celu identyfikacji pacjentów o wysokim ryzyku i wdrożenia środków zapobiegawczych, które mogą zmniejszyć częstość występowania NZK. Konieczne jest prowadzenie dalszych badań, aby zrozumieć podstawowe mechanizmy tych zależności i opracować skuteczne interwencje zmniejszające ryzyko NZK wśród osób z T2D.