Międzynarodowy zespół badawczy, któremu przewodzili naukowcy z japońskiego Nagoya University, analizował potężne wstrząsy sejsmiczne, które występowały w przeciągu ostatnich 100 lat w strefie subdukcji na zachodnim wybrzeżu Ameryki Południowej. Wyniki badań mogą zapewnić nam możliwość przewidywania przyszłych zdarzeń pod powierzchnią ziemi.

Specjaliści pozyskali i przeanalizowali informacje na temat wstrząsów z 1906, 1942, 1958, 1979 i 2016 roku, powstałych fal tsunami na Pacyfiku oraz fal sejsmicznych, zarejestrowanych przez stacje monitorujące w Ekwadorze i Kolumbii. Naukowcy uznali, że ten region, gdzie płyta Nazca podsuwa się pod płytę południowoamerykańską, to dobra lokalizacja aby sprawidzić zależność między lokalizacją i wielkością pęknięć na granicach płyt a aktywnością sejsmiczną.

^{Źródło: USGS}

Badacze wykazali, że konkretne pęknięcie wyzwoliło jedno trzęsienie ziemi z 1906 roku. Z kolei wstrząsy sejsmiczne z 1942 i 2016 roku miały związek z pęknięciami, które znajdują się w innej lokalizacji.

^{Źródło: Nagoya University}

Dzięki powiązaniu wstrząsów z poszczególnymi pęknięciami w konkretnych lokalizacjach na granicach płyt naukowcy będą mogli oceniać zagrożenia związane z gromadzeniem się ciśnienia, oszacować prawdopodobną częstotliwość występowania trzęsień oraz przewidzieć nadchodzące niebezpieczeństwa, związane z aktywnością sejsmiczną. Wyniki badań zostały opublikowane w Geophysical Research Letters.