Najnowsze badania klimatologów z Europy i Stanów Zjednoczonych rzucają nowe światło na tempo obiegu węgla w ekosystemach Ziemi. Okazuje się, że globalna flora pochłania znacznie więcej dwutlenku węgla, niż sądzono dotychczas.

Naukowcy pod przewodnictwem Heather Graven z Imperial College w Londynie odkryli, że ekosystemy naszej planety magazynują około 80 miliardów ton węgla rocznie. Jest to o około 34% więcej niż wcześniejsze szacunki, które wskazywały na około 60 miliardów ton. Oznacza to, że tempo obiegu węgla między biosferą a resztą planety jest znacznie wyższe, niż powszechnie sądzono.

Kluczem do tych odkryć było wykorzystanie danych na temat uwolnienia do atmosziery dużych ilości radioaktywnego węgla-14 podczas strategicznych testów jądrowych w latach 60. XX wieku. Radioaktywne atomy tego pierwiastka są stopniowo wchłaniane przez biomasę roślinną, a następnie przedostają się do gleby i oceanów. Pozwala to naukowcom dokładnie określić wartość pierwotnej produktywności netto (NPP) - całkowitej objętości nowej biomasy produkowanej przez rośliny w ciągu roku, pomniejszonej o dwutlenek węgla, który wydychają.

Dotychczasowe modele flory Ziemi wykorzystywane do raportowania ONZ znacznie zaniżały ilość radiowęgla we florze, co wpływało na niedokładność szacunków obiegu węgla w przyrodzie. Jak tłumaczą badacze, rośliny "przepuszczają" przez siebie węgiel znacznie szybciej, niż sądzono, co oznacza, że nie spowalniają akumulacji CO2 w atmosferze tak bardzo, jak sądzono wcześniej.

Odkrycia te mają kluczowe znaczenie dla zrozumienia globalnego cyklu węglowego i roli roślin w pochłanianiu antropogenicznej emisji gazów cieplarnianych. Wskazują one, że dotychczasowe modele klimatyczne mogły niedoszacowywać tempo obiegu węgla w przyrodzie, co może mieć istotne konsekwencje dla prognozowania zmian klimatycznych.

Naukowcy podkreślają, że ich ustalenia wymagają dalszych badań i weryfikacji, jednak już teraz rzucają nowe światło na złożone procesy zachodzące w globalnych ekosystemach. Lepsze zrozumienie tempa obiegu węgla w przyrodzie może pomóc w opracowaniu skuteczniejszych strategii ograniczania emisji dwutlenku węgla i łagodzenia skutków zmian klimatycznych.