Księżyc wygląda na zimną, szarą, „martwą” skałę kosmiczną, pozbawioną jakiejkolwiek aktywności. Jednak najnowsze badania zdają się temu zaprzeczać. Naukowcy zdobyli dowody, które wskazują na trwającą aktywność tektoniczną na Księżycu.

Większość powierzchni naszego naturalnego satelity jest pokryta tzw. regolitem, czyli warstwą luźnej zwietrzałej skały, przypominającej puder. Obszary wolne od regolitu, na których odsłonięte są księżycowe skały, pojawiają się bardzo rzadko i widoczne są przez bardzo krótki czas.

Naukowcy z Uniwersytetu Browna i Uniwersytetu Berneńskiego posłużyli się instrumentem do pomiaru temperatury powierzchni Księżyca, który znajduje się na pokładzie amerykańskiej sondy kosmicznej Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO). W trakcie nocy księżycowej, odsłonięte podłoże skalne jest cieplejsze, niż powierzchnia pokryta regolitem. Pomiar temperatury pozwolił odkryć ponad 500 obszarów z odsłoniętymi skałami na wąskich grzbietach w morzach księżycowych i okolicach.

Naukowcy zamierzali wyjaśnić, w jaki sposób i dlaczego akurat te obszary są wolne od regolitu. Badanie wykazało, że najbardziej aktywne grzbiety są związane z tajemniczym systemem cech tektonicznych, które nie są związanie ani z basenami wypełnionymi lawą, ani z innymi młodymi uskokami, przecinającymi wyżyny.

Źródło: Uniwersytet Browna

Naukowcy zmapowali wszystkie odkryte ekspozycje i znaleźli pewną korelację. W 2014 roku, misja GRAIL znalazła sieć starożytnych pęknięć w skorupie Księżyca. Pęknięcia te stały się kanałami, przez które magma wypływała na powierzchnię Księżyca, tworząc głębokie wtargnięcia. Odkryta sieć grzbietów niemal idealnie pasuje do głębokich pęknięć, ujawnionych dzięki misji GRAIL.

Badacze przypuszczają, że grzbiety mogą wciąż rosnąć. Ruch ten rozbija powierzchnię, a regolit wpada do pęknięć i pustek, pozostawiając odsłonięte skały. Ponieważ w normalnych warunkach, gołe obszary na Księżycu bardzo szybko pokrywają się regolitem, pęknięcia przy grzbietach mogą być świeże i świadczyć o wciąż zachodzącej aktywności tektonicznej, wywołanej uderzeniem masywnego ciała niebieskiego w niewidoczną stronę Księżyca około 4,3 miliarda lat temu.