Po raz pierwszy w historii naukowcom udało się udokumentować cykl życia wulkanu. Obserwacje były toczone od momentu jego zapadnięcia się, aż do niedawnego odrodzenia. Zespół badawczy złożony z naukowców z Niemiec i Rosji przedstawił wyniki analiz fotogrametrycznych dla wulkanu Bezimienny w Kamczatce. 

Wschodni odcinek wulkanu Bezimienny zawalił się w 1956 roku. Korzystając z nowoczesnych metod, naukowcy z GFZ Poczdam zbadali zdjęcia wykonane podczas przelotów helikopterów z czasów radzieckich w połączeniu z nowszymi danymi z dronów i satelitów. Dane wskazywały na to, że jego początkowa odbudowa rozpoczęła się w otworach oddalonych o około 400 m od dawnego wulkanu.

Aktywność wulkaniczna wzrosła po około 20 latach, a otwory powoli zbliżały się do siebie. Po kolejnych 50 latach,  ograniczyła się ona do jednego otworu, co umożliwiło powstanie nowego czubka. Naukowcy oszacowali średnie tempo wzrostu na poziomie 26 400 m3 dziennie. Nowe ustalenia pomogą badaczom przewidzieć, kiedy budowla wulkaniczna może ponownie osiągnąć decydującą wysokość, tak aby ponownie zapaść się pod własnym ciężarem.