Eksperci z Instytutu Zachowania Zwierząt im. Maxa Plancka odkryli, że długa żywotność niektórych gatunków papug wynika z faktu, że ich mózgi potrzebują więcej czasu na rozwój. Ponadto zdolności poznawcze papug pozwalają im skuteczniej radzić sobie z trudnościami, co zwiększa przeżywalność. Temat został opisany w artykule w Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences.

Naukowcy przeanalizowali ponad 130 tysięcy papug z ponad 1000 ogrodów zoologicznych. Umożliwiło to uzyskanie najbardziej wiarygodnych szacunków długości życia 217 gatunków papug – ponad połowy wszystkich znanych gatunków. Wśród stulatków była duża kakadu żółtoczuba i czerwona ara - ich oczekiwana długość życia wynosiła 25-30 lat, co jest rzadkością u ptaków o podobnej wielkości. Niektóre osobniki mogły żyć nawet 80 lat.

Następnie naukowcy porównali długość życia papug z wielkością ich mózgu i zdolnościami poznawczymi – założono, że inteligencja pozwala ptakom lepiej radzić sobie z trudnościami, a co za tym idzie żyć dłużej, a duży mózg wymaga dłuższego życia, ponieważ potrzebuje więcej czasu na wzrost. Jak się okazało, wielkość mózgu w stosunku do ciała rzeczywiście korelowała z oczekiwaną długością życia. 

Prawdopodobna jest również hipoteza o zdolnościach poznawczych – im mądrzejsze zwierzę, tym większa szansa, że ​​uniknie ataku drapieżnika lub znajdzie pożywienie. To potwierdza tezę, że generalnie większe mózgi pozwalają zwierzętom lepiej się przystosować i żyć dłużej. Na przykład, jeśli zabraknie im ulubionego jedzenia, mogą nauczyć się znajdować coś nowego, a tym samym przetrwać .

W przyszłości naukowcy mają również nadzieję dowiedzieć się, czy umiejętności społeczne papug i umiejętność uczenia się od siebie nawzajem wpływają na długość życia.