NASA w trakcie warsztatów „Planetary Science Vision 2050” w Waszyngtonie ujawniła swoje plany wykorzystania Słońca jako olbrzymiego teleskopu.

Plan NASA zakłada wysłanie w kosmos teleskopu, który będzie miał na celu wykorzystanie słońca jako „soczewki grawitacyjnej” dzięki swojemu ustawieniu. Pozwoli to na zobaczenie planet 1000 razy wyraźniej, niż przy obecnych technologiach, i ułatwi to „polowania” na obce planety spoza układu słonecznego.

Całość planu opiera się na teorii względności stworzonej przez Einsteina. Pierwszym eksperymentem, który udowodnił szansę na wykorzystanie i istnienie zjawiska „soczewki grawitacyjnej” był eksperyment niejakiego Eddingtona. Udowodnił on, że światło nie zawsze przebiega w prostej linii, czasem wykrzywiając się pod wpływem grawitacji i wypaczając, okrążając obiekt. Jak? Udał się on na wyspę w pobliżu zachodniego brzegu Afryki w celu wykonania serii zdjęć zaćmienia Słońca. Na samych zdjęciach odkrył później serię intrygujących iskier dookoła samej gwiazdy, które okazały się być światłem emitowanym przez zbiór gwiazd Hyades.

Jako, że w momencie zaćmienie gwiazdy te znajdowały się dokładnie za Słońcem, udowadnia to, że grawitacja Słońca zakrzywiła czasoprzestrzeń i sprawiła, że ich światło obiegło je dookoła trafiając ostatecznie na Ziemię.

Sto lat później, czyli teraz, NASA rozważa wykorzystanie tego zjawiska jako możliwości do wykrywania odległych gwiazd oraz egzoplanet. Tylko czas pokaże czy projekt w ogóle uda się zrealizować, szczególnie patrząc na ostatni cięcia budżetowe, które ze strony USA spotkały Agencję Kosmiczną. Bo czy wykorzystanie własnej gwiazdy jako kosmicznej lupy nie brzmi wyjątkowo fajnie i zabawnie?