Gdy tylko Władimir Putin powrócił na urząd prezydenta Rosji zdecydowanie zwiększył swoją antyamerykańską retorykę. Znacznie ułatwił mu to prezydent Obama, który okazał się słabym graczem. Mimo licznych ustępstw USA, Rosja nadal realizuje swoją mocarstwową politykę, którą nawet obecnie Waszyngton zaczyna nazywać "zimnowojenną".

Słabość Obamy najlepiej widać na przykładzie tarczy antyrakietowej, którą jego poprzednik po prostu instalował manifestując swoją strefę wpływu. Porzucenie Polski i demonstracyjne ignorowanie naszego kraju idzie w parze z deklaracjami o politycznej "elastyczności" w kwestii tarczy po wyborach. Rosja nie liczy się ze słabymi, a sukces w zakresie zaprzestania budowy instalacji rakietowych potwierdza siłę Rosji w tej części świata.

Stosunki amerykańsko-rosyjskie mocno psuje też sprawa Edwarda Snowdena, który ujawnił faszystowskie zapędy podsłuchiwania wszystkich na świecie, jakie mają Amerykanie. Fakt, że Moskwa odmówiła wydania Stanom Zjednoczonym obywatela tego kraju, a potem jeszcze udzieliła mu azylu, może tylko utrudnić wzajemne relacje.

Rosja zabezpieczyła skutecznie swoje interesy w naszej części globu. Podporządkowała sobie politycznie zarówno Białoruś jak i Polskę, która nie jest już przez Putina traktowana jako suwerenny kraj (dowodem na to jest ogłoszenie budowy rurociągu, o którym nie wiedział polski rząd). Cały czas trwa też przeciąganie w swoją strefę wpływów Ukrainy. Zabezpieczenie gazowych interesów w Europie jest gwarantem kontynuowania wielkiej modernizacji armii rosyjskiej, która nie jest wykonywana po to, aby sprzęt stał niewykorzystany.

Problemem jest sprawa Syrii. Starły się tam interesy amerykańsko-izraelskie z rosyjskimi. Nieprzejednana postawa Putina wspierającego Assada jest oczywiście spowodowana potrzebą polityczną. Po pierwsze Rosja traktuje Syrię, jako swój punkt logistyczny i strefę wpływów na Bliskim Wschodzie. Poza tym gorliwe wspieranie walczących tam terrorystów sunnickich przez Katar, ma długofalowy cel w postaci budowy rurociągu gazowego do Europy. Na coś takiego Putin nie może się zgodzić. To zagrożenie dla budżetu rosyjskiego porównywalne ze zneutralizowanym polskim gazem łupkowym. Oznacza to tylko tyle, że Rosja w sprawie Syrii nie ustąpi i konflikt ten może się stać początkiem wielkiego starcia Rosji i NATO.

Europejskie media raczej o takich niuansach nie informują. Większość ludzi ma wrażenie, że wojna grozi tylko "burzliwym" regionom w Afryce Północnej lub na Bliskim Wschodzie, ale może się okazać, że nawet konflikt syryjski może być wystarczającym pretekstem do konfrontacji wojskowej również w Europie. W perspektywie najbliższych miesięcy w okolicy polskiej granicy dojdzie do demonstracyjnych manewrów białorusko-rosyjskich i NATO-wskich. Gdyby doszło do starcia, nawet na Bliskim Wschodzie, bezpieczeństwo krajów graniczących z Rosją byłoby zagrożone. I tym sposobem powróciliśmy do starej, dobrze znanej retoryki zimnowojennej.