Miliony kształtów, kolorów i nieustannie zmieniającego się świata, to zbyt dużo dla ludzkiego mózgu. Ewolucja wytworzyła więc w nas drogę na skróty. Zamiast postrzegać fluktuacje i szum wizualny, postrzegamy stałe i stabilne środowisko.

Widać to chociażby na poniższym filmie. Białe kółko po prawej stronie pokazuje potencjalne ruchy gałek ocznych, a rozmyta plama po lewej stronie pokazuje niespokojny wzrok wędrujący po obrazku. Proces ten, fascynował naukowców, którzy niedawno odkryli nowy mechanizm, który może tłumaczyć tę iluzoryczną stabilność.

Mózg automatycznie wygładza nasz wizualny sygnał wejściowy. Zamiast analizować każdą migawkę, postrzegamy w danym momencie średnią tego, co widzieliśmy w ciągu ostatnich 15 sekund. Życie „w przeszłości” może wyjaśniać, dlaczego nie zauważamy niektórych subtelnych zmian zachodzących w czasie.

Innymi słowy, ludzki mózg jest jak wehikuł czasu, który cofa nas w czasie i co 15 sekund konsoliduje nasz widok w jedno wrażenie wizualne, abyśmy mogli poradzić sobie z codziennym życiem. Gdyby nasze mózgi aktualizowały się w czasie rzeczywistym, świat wydawałby się chaotycznym miejscem z ciągłymi fluktuacjami światła, cienia i ruchu. 

Naukowcy, stworzyli specjalną iluzję optyczną, aby zilustrować, jak działa ten mechanizm. Patrząc na poniższy film, twarz po lewej stronie powoli starzeje się przez 30 sekund, a jednak bardzo trudno jest zauważyć pełen zakres zmiany wieku. W rzeczywistości, obserwatorzy postrzegają twarz jako starzejącą się wolniej niż w rzeczywistości. Ustalenia badaczy zostały opisane w specjalnym badaniu.

Poproszeni o określenie wieku twarzy na samym końcu filmu, uczestnicy niemal konsekwentnie podawali wiek twarzy, która była prezentowana 15 sekund wcześniej. Zasadniczo przetwarzamy informacje z przeszłości, ponieważ jest to wydajniejsze, szybsze i wymaga mniej pracy. Ta idea, jest znana jako pola ciągłości.

Nasz system wizualny czasami poświęca dokładność na rzecz płynnego wizualnego doświadczania otaczającego nas świata. To może wyjaśniać, dlaczego na przykład podczas oglądania filmu nie zauważamy subtelnych zmian zachodzących w czasie, takich jak różnica między aktorami a kaskaderami.