Naukowcy odkryli, że namorzyny u wybrzeży La Paz w Meksyku zatrzymują węgiel od 5000 lat. Tak więc lasy namorzynowe nie pozwalają dwutlenkowi węgla przedostać się do atmosfery i zwiększyć temperaturę na planecie. Wyniki badań opublikowano w czasopiśmie Marine Ecology Progress Series.

Namorzyny to drzewa lub krzewy rosnące wzdłuż tropikalnych wybrzeży. Rozwijają się w słonych wodach przybrzeżnych, które nie są odpowiednie dla większości roślin. Zespół naukowców pod kierunkiem University of California Riverside i University of California San Diego postanowił ustalić, w jaki sposób lasy namorzynowe absorbują i uwalniają azot i węgiel. W tym celu przeanalizowali torf pod drzewami. Jest to połączenie zalanych osadów i częściowo rozłożonej materii organicznej.

W torfie naukowcy odkryli węgiel sprzed 5000 lat. Magazyn dwutlenku węgla znaleziony przez naukowców pod lasami namorzynowymi okazał się wielokrotnie większy niż w innych ekosystemach w regionie. Co więcej, węgiel w tym miejscu okazał się ściśle związany. Dzieje się tak, ponieważ bakterie żyjące w torfie pod lasami namorzynowymi nie mogą rozkładać węgla. Dzięki temu nie zapada się i nadal pozostaje w torfie.

Ingerencja w namorzyny może spowodować uwolnienie węgla, co doprowadzi do poważnych skutków dla klimatu. Dwutlenek węgla zwiększy efekt cieplarniany, który ogrzewa planetę. Pierwszy autor artykułu, Matthew Costa, ekolog przybrzeżny z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego, uważa, że ​​lasy namorzynowe powinny pozostać nienaruszone. Wtedy prawie na zawsze zatrzymają węgiel nagromadzony z atmosfery.

Istnieją inne ekosystemy na Ziemi, w których wiek uwięzionego węgla jest tak stary, jak wiek meksykańskich lasów namorzynowych. To strefy arktyczne i wiecznej zmarzliny. Temperatura na całej planecie może zależeć od stanu tych ekosystemów. Teraz naukowcy badają także namorzyny na Hawajach, Florydzie i na meksykańskim półwyspie Jukatan.