Układ Słoneczny może okazać się jeszcze zimniejszym miejscem niż myśleliśmy. Nowa analiza jednego z księżyców Saturna pokazuje, że może on mieć ciekły ocean. Nowością pod tym względem jest Mimas, mały księżyc z dużym kraterem, który daje mu więcej niż przelotne podobieństwo do Gwiazdy Śmierci z Gwiezdnych Wojen.

Według nowych badań małe, osobliwe chybotanie księżyca wykryte przez astronomów może być wynikiem płynnego wnętrza oceanu. Jeśli tak, to Mimas dołączyłby do innych księżyców Układu Słonecznego, takich jak Europa i Enceladus, w kategorii światy oceaniczne śródlądowe Internal Water Ocean Worlds - IWOW. Ale jeśli tak, to będzie to IWOW, jakiego nigdy wcześniej nie widzieliśmy, co poszerzy nasze zrozumienie tego, co jest możliwe w tym zakresie.

Ponieważ powierzchnia Mimasa jest pokryta kraterami, do tej pory myśleliśmy, że to tylko zamarznięty blok lodu. Okazuje się, że w rzeczywistości jest inaczej.

IWOW, takie jak Enceladus i Europa, zwykle mają pęknięcia i inne oznaki aktywności geologicznej. Okazuje się, że powierzchnia Mimasa oszukiwała nas do tej pory nie tworząc takich struktur, a nasze nowe zrozumienie znacznie rozszerzyło definicję potencjalnie nadającego się do zamieszkania świata w naszym Układzie Słonecznym i poza nim.

Tutaj na Ziemi życie zależy głównie od światła słonecznego, ale jest kilka miejsc, w których organizmy mogą się rozwijać w całkowitej ciemności. Jednym z takich miejsc jest dno oceanu, skupione wokół kominów hydrotermalnych, które uwalniają ciepło i składniki odżywcze z wnętrza Ziemi. Tutaj życie nie polega na fotosyntezie, ale na chemosyntezie, wykorzystującej reakcje chemiczne do syntezy żywności.

Stało się to istotne w poszukiwaniach życia pozaziemskiego, gdy księżyc Jowisza Europa i księżyc Saturna Enceladus okazały się mieć pod swoją lodową skorupą płynne oceany. Aktywność geologiczna w głębinach księżyców, spowodowana jest rozciąganiem pływowym i przyciąganiem spowodowanym oddziaływaniem grawitacyjnym z ich odpowiednimi planetami, generuje wystarczającą ilość ciepła, aby woda pod powierzchnią nie zamarzała.

Jednak Mimas nie wydaje się należeć do tej grupy księżyców. Jest bliżej Saturna i ma bardziej ekscentryczną (eliptyczną) orbitę niż Enceladus, co oznacza, że ​​powinien doświadczać silniejszych pływów, ale jego aktywność jest znacznie mniejsza niż Enceladusa. Doprowadziło to naukowców do wniosku, że Mimas prawdopodobnie jest w stanie zamrożonym i dlatego jest mniej podatny na deformację.

Jednak problem jego libracji, czyli fizycznych „wahań” wykrywanych przez sondę Cassini, pozostaje nierozwiązany. Jeśli Mimas jest solidny, nie powinien się tak chwiać. Libracja księżyca sugeruje, że ma on albo zróżnicowane jądro, albo płynny ocean – coś, co zapobiega sztywnemu przymocowaniu jądra do powierzchni, co pozwala temu drugiemu się przemieszczać.

Zgodnie z ich modelami matematycznym, pokrywa lodowa Mimasa ma grubość od 24 do 31 kilometrów, a pod nią wiruje globalny ocean. Ponieważ Mimas ma tylko 396 kilometrów średnicy, jest to stosunkowo duża grubość; Powłoka lodowa Enceladusa ma od 5 do 35 kilometrów i ma średnicę 513 kilometrów.

Naukowcy odkryli również, że przepływ ciepła z powierzchni Mimasa jest prawdopodobnie bardzo wrażliwy na grubość lodu w dowolnym regionie. Przyszłe sondy powinny być w stanie zmierzyć to bezpośrednio, zarówno na Mimasie, jak i innych IWOW.

Wreszcie modele sugerują, że oprócz płynnego oceanu Mimas ma również zróżnicowane jądro. Jest to sprzeczne z poprzednimi modelami ewolucji Mimasa, ponieważ wczesne zróżnicowanie Księżyca powinno spowodować, że jego orbita będzie bardzo różna od dzisiejszej. To sprawia, że ​​Mimas jest potencjalnie bardzo interesujący do dalszych studiów i badań.

Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie Icarus.