Kolosalna fala na Pacyfiku zszokowała naukowców

 

„Fale zbójeckie”, długo uznawane za element morskiego folkloru, zyskały naukowe potwierdzenie w 1995 roku, kiedy to potężna fala Draupnera o wysokości 26 metrów zaatakowała platformę wiertniczą u wybrzeży Norwegii, burząc dotychczasowe modele naukowe i otwierając drogę do dalszych badań nad tymi tajemniczymi zjawiskami.

 

Fala z Ucluelet, mimo że nie była najwyższa, wyróżniała się swoimi rozmiarami w porównaniu z otaczającymi falami. Została zdefiniowana jako „fala nieuczciwa” - ponad dwukrotnie większa od sąsiadujących fal. Fizyk Johannes Gemmrich z Uniwersytetu Wiktorii określił ją jako „prawdopodobnie najbardziej ekstremalną falę nieuczciwą jaką kiedykolwiek zarejestrowano”.

 

Boja, która zarejestrowała tę falę, jest częścią sieci boi badawczych MarineLabs, które monitorują zagrożenia w głębinach morskich. Rozumienie tych zjawisk może pomóc w ulepszaniu środków bezpieczeństwa i ochronie społeczności przybrzeżnych przed niszczycielskimi skutkami fal zbójeckich.

 

Chociaż fale Ucluelet i Draupner nie spowodowały znaczących szkód, historia zna przypadki śmiertelnych konsekwencji spotkań z takimi falami. W latach 70. kilka statków tajemniczo zniknęło, a obecnie uważa się, że mogły one zostać pochłonięte przez nagłe, potworne fale.

 

Niestety, ostatnie badania wskazują na wzrost wysokości fal na północnym Pacyfiku z powodu zmiany klimatu, co może sugerować, że rekord ustanowiony przez falę Ucluelet może nie być długo aktualny. Uchwycenie tej fali, która zdarza się raz na tysiąclecie, stanowi fascynujące świadectwo transformacyjnej mocy wywiadu przybrzeżnego i podkreśla konieczność dalszych badań nad tym zjawiskiem.